Dilate kardiyomiyopatili hastalarda MRP1 ve MPR2 gen ekspresyonlarının analizi

Abstract

Dilate kardiyomiyopati (DKMP), normal sol ventrikül duvar kalınlığı ile beraber kasılma disfonksiyonu ve ventrikülde genişleme ile karekterize, ilerleyici kalp kası hastalığıdır. Kardiyomiyopatinin kalıtımsal hastalıklar, infeksiyonlar ve toksinleri de içeren birçok nedeni bulunmaktadır. DKMP'nin yaklaşık dörtte biri idiyopatiktir. Ekokardiyografi ve aile ağacı çalışmalarıyla idiyopatik olarak adlandırılan DKMP hastalarının %20'si ailesel bulunmuştur. Ailenin diğer bireylerinde de hastalık çeşitli şekillerde kendini gösterebilir. Dilate kardiyomiyopati saptanan kişilerde hastanın diğer aile bireylerinin de (Çocukları dahil) araştırılmasının önemi belirtilmektedir.Hastalığın tedavisi sırasında ilaçlara gösterilen direnç mekanizmaları ve ilaçlara bağlı yan etkiler, ilaç metabolize eden enzimlerdeki genetik varyasyonlara bağlı olarak aynı toplumdaki bireyler arasında farklılık gösterir. Bu fark, ilaç direnci oluşturan MRP genlerinin ekspresyonuna bağlı olabilir.Bu çalışmada, MRP-1 ve MRP-2 genlerinin ifade düzeylerinin belirlenmesi ile tedavide çoklu ilaç kullanımı gerektiren DKMP' li hastalarda tedaviye yanıttaki kişisel farklılıkların açıklanması ve hastalığa ait tedavinin moleküler temellerinin daha fazla aydınlatılmasına destek olunmasını amaçladık. 90 DKMP tanısı konan hasta ile 90 sağlıklı erişkin kontrolden oluşan 2 grubun periferik kan örneklerinden total RNA izolasyonu gerçekleştirildi. Total RNA örnekleri cDNA'ya çevirildi. Hedef gen (MRP-1 ve MRP-2) ve referans gene (ABL) ait tasarlanan primerler kullanılarak gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu (Q PCR) yapıldı. Böylece referans ve hedef gene ait cDNA'lar çoğaltıldı. Genlerin ekspresyon düzeyleri ölçülerek, veriler kaydedildi. Elde edilen veriler doğrultusunda, DKMP hastalarında sağlıklı kontrol grubuna göre MRP-1 mRNA düzeyinin 6 kat, MRP-2 mRNA düzeyinin ise 77 kat fazla olduğu hesaplandı.Bu çalışmanın sonucunda, MRP-1 ve MRP-2 genlerin ifade düzeylerinin belirlenmesi DKMP hastalığının tedavisine katkı sağlayabilir. Ancak bunun için DKMP' li hastalarda daha fazla gen ailesinin ve sayısının artırılarak elde edilen verilerin desteklenmesine ihtiyaç vardır.

Dilated cardiomyopathy (DCM) is a progressive disease of heart muscle characterized by contractile dysfunction and ventricular dilatation with normal left ventricular wall thickness. There are many causes of cardiomyopathy including hereditary diseases, infections and toxins. According to echocardiography and pedigree studies; approximately 20% of DCM cases are assigned a diagnosis of idiopathic dilated cardiomyopathy. Disease could be seen in the other members of family due to famial inheritance. The patient's other family members also (including children) are required to be checked their health conditions.During the treatment of DKMP; the resistance mechanisms and side effects of drugs, varies between individuals in society due to genetic variations in drug metabolizing enzymes. This difference may be depends on the expression of MRP genes that makes the multiple drug resistance.In this study, as a result of the evaluation of gene expression analysis of MRP-1 and MRP-2, we aimed to explain the differences of the treatment response of the DCM patients, who need the multiple drug usage, and help to clarify the molecular bases of treatment. 90 DCM patients and 90 healthy individuals peripheral blood samples were collected for total RNA isolation. cDNA was prepared by using the total RNA isolated from the samples. Q-PCR was evaluated by using the target genes (MRP-1 and MRP-2) and a reference gene (ABL) primers, the reference and target cDNA's were replicated. The expression levels of the target gene and the references were measured for analysis. According the results of the analyses, the DCM patients had 6 times increased expression levels on MRP-1 gene mRNA versus healty individuals and 77 times increased expression levels on MRP-1 gene mRNA versus healty individuals.Evaluation the gene expression of MRP-1 and MRP-2 may contribute to the treatment of DCM disease. But this study needs to be improved by icreasing the gene families and supported by the other scientific data.