A degraded quest in transcendental homelessness: A Lukácsian Reading of Orhan Pamuk`s The Black Book and The New Life

Abstract

Bu tez, Lukács'ın klasik roman teorisine dayanarak, Orhan Pamuk'un eserlerinin bazı yönlerini klasik romanla ilişkilendirme çabasıdır. Postmodern görünmelerine rağmen, Kara Kitap'ın da Yeni Hayat'ın da roman türünün kökenleriyle derin ilişkileri mevcuttur. Bu tezde, melankoli, nostalji ve bireyleşme kavramları kullanılarak, arayış motifi klasik ve modernist paradigmalarla incelenmiştir. İki romandaki arayış da Lukács'ın edebi teorisindeki gibi problemli bir kahramanın aşkın yurtsuzlukta hiçliğe indirgenmiş bir arayışıdır. Tez, dünyevi ve aşkın olan arasında aynı oranda sıkışmış kahramanların Tanrı'nın çoktan terkettiği modern dünyanın çorak ülkesindeki durumlarını inceler. Amaç, bu romanların hem özgürlüğün ve bireysel kurtuluşun olasılığı hem de modern bir serüvende anlamlı bir arayışın mümkünatıyla ilgili nasıl ciddi bir eleştiri sunduğunu incelemektir.

This thesis is an attempt to link some aspects of Orhan Pamuk?s work with the classical novel by relying on Lukács?s theory of the classical novel. However postmodern they look, both The Black Book and The New Life have deeper associations with the foundations of the novel form. In this thesis, the nature of the quest motif has been analyzed in classical and modernist paradigms, utilizing the concepts of melancholy, nostalgia and individuation. The quest in both novels typifies a degraded quest of a problematic hero in transcendental homelessness as in Lukácsian literary theory. The thesis investigates the state of the protagonists who are equally trapped between the mundane and the transcendental in the wasteland of the God-forsaken modern world. The aim is to study how the novels present a significant criticism about the possibility of emancipation and individual salvation as well as the chances of a meaningful search in any modern odyssey.