The pragmatic transfer of requestive speech acts by Arab and Turkish EFL learners at the preparatory school

Abstract

Kültürler arası pragmatik aktarım, ikinci veya yabancı bir dilde uygun olmayan sonuçların potansiyel bir nedenidir. Ana dili olmayan dili öğrenen öğrencileröğrenmekte oldukları dilde konuşurlar ve ilk dilin konuşma kurallarını çalışmakta oldukları dileaktarırlar. Bu çalışma, Arap ve Türk Yabancı Dil olarak İngilizce (EFL) öğrencilerinin ilk dillerindeki gerekli stratejileri İngilizce diline çeviripgetirmediğini araştırmak için bir çaba göstermektedir. Bu amaca ulaşmak için Arapça'dan İngilizceye ve Türkçe'den İngilizce'ye pragmatik aktarımını doğrulamakiçin bir Söylem Tamamlama Görevi (DCT) ve sözlü mülakat görevibenimsendi. Bu araştırmaya üç grup katıldı; ilk iki grupta Türkiye'de yaşayanArap EFL öğrencileri, üçüncü grup ise Türk EFL öğrencilerini içeriyordu. Öğrencilerin dilyeterliliği, otuz Arap EFL öğrencisini on beş yüksek yeterliliğe sahip ve on beş düşükyeterliliğe sahip olarak bölmek için bilgisayar tabanlı ve kağıt temelli testlerkullanılarak ölçülmüştür. Yazılı DCT'lerin üç değişik versiyonu, bir Arapçaversiyonu, bir İngilizce versiyonu ve bir tane de bir Türkçe versiyonu kullanıldı. Arapça versiyon, İngilizceyi dağıtmadan önce Arap EFL öğrencilerininyüksek ve düşük yeterlilikli iki gruba dağıtıldı ve İngilizce versiyonu, İngilizce versiyonunudağıtmadan önce Türk öğrencilere dağıtıldı. Türk ve Arap EFL öğrencilerinin DCT'lere verdikleri yanıtlardan elde edilen niteliksel veriler ve sözlümülakat bir kritere göre derecelendirildi ve sonuçlar, Türk ve Arap EFL öğrencilerinin cevaplarını temel alarak açıklayıcı olarak analiz etmek için ölçüldü.

Cross-cultural pragmatic transfer is one potential cause of inappropriate performances in a second or foreign language. It occurs when nonnative learners converse in the language they are learning and transfer the conversational rules of their first language into the language they are studying. The present study is an endeavor to find out whether Arab and Turkish EFL learners convey their first language requesting strategies into English language. To this end, a Discourse Completion Task(DCT) and an oral interview task were adopted to verify pragmatic transfer from Arabic into English and from Turkish into English, if there was any. Three groups participated in this study, where the first two groups included Arab EFL learners living in Turkey and the third group included Turkish EFL learners. Leaners' language proficiency was measured using computer based and paper based tests to divide thirty Arab EFL learners into fifteen high proficient learners and fifteen low proficient. Three versions of written DCTs were used, an Arabic version, an English version, and a Turkish one. The Arabic version was distributed to the two groups of high and low proficiency Arab EFL students prior to distributing the English one and the Turkish version was distributed to the Turkish students prior to distributing the English one. Qualitative data gained from the Turkish and Arab EFL learners responses to the DCTs and the oral interview were graded according to a criterion and the results were quantified to analyze them descriptively by using the Turkish and Arab EFL learners responses as a baseline.