Sesten Yazıya Uzanan Yol: Aslı Erdoğan yapıtlarında yazarın sessiz aracılığıyla dilin önem kazanması

Abstract

Bu çalışmada Aslı Erdoğan'ın Mucizevi Mandarin'den ?Yitik Gözün Boşluğunda? öyküsü (1996), Kırmızı Pelerin Kent (1998) romanı, Hayatın Sessizliğinde (2005) adlı şiirsel düzyazı metni ve Taş Bina ve Diğerleri'nden ?Taş Bina? öyküsü (2009) yazarın üslubundaki dönüşümü gözlemleyebilmek amacıyla kronolojik olarak incelenmiştir. Erdoğan'ın sözü geçen yapıtları sırayla incelendiğinde, yazarın ?ben? yerine ?biz? diyen, daha bütünleyici ve kapsayıcı bir anlatıcı aracılığıyla genel insanlık durumları üzerine eğildiği görülmüştür. Çalışmanın ?Hayatın Sessizliğinde Öncesi Erdoğan Anlatıları? başlıklı birinci bölümünde yazarın ilk dönem yapıtları üzerinde durulmuştur. Birinci ve üçüncü kişili anlatımın öne çıktığı bu yapıtlarda, ?yazmak üzerine yazmak? teması hâkimdir. Bu bölüm, yazarın kadın hikâyeleri olarak tanımlanabilecek yapıtlarını esas alır. İkinci bölüm ?Sesin İzinde, Sözcüklerin Peşinde Bir Anlatı: Hayatın Sessizliğinde?de, yazar-anlatıcının bir hikâye anlatıcısı konumuna gelişi analiz edilmiştir. Başta kadın sorunları üzerine eğilen yapıtlar veren yazarın bu yapıtla birlikte kimliksiz, cinsiyetsiz ve bir karakter etrafında şekillenmekten uzak anlatılar yaratmaya başladığı görülmüştür. Çalışmanın son bölümü ?İnsanlık Acılarının İzinde Bir Metin Olarak `Taş Bina'?da, yazarın, 19 yıllık yazın hayatının sonunda sözcüklerin elçisiymişçesine insanlığa ait en temel ve değişmez duyguları duyumsayarak yapıtlarına konu ettiği ve ortak bir öze ulaşmaya çalıştığı sonucuna varılmıştır.Anahtar Kelimeler 1)Aslı Erdoğan2)Ses3)Sessizlik4)Sözcükler5)İmge6)İnsanlık7)İkili karşıtlık

In this study, Aslı Erdoğan?s ?Yitik Gözün Boşluğunda? (1996) from Mucizevi Mandarin, Kırmızı Pelerinli Kent (1998), Hayatın Sessizliğinde (2005) and ?Taş Bina? (2009) from Taş Bina ve Diğerleri are examined chronologically in order to trace the author?s stylistic transformation through the years. By examining these works by Erdogan in sequence, we see that the author, via a more bonding and inclusive narrator who says ?we? instead of ?I?, dwells on universal conditions of humanity. In the first chapter, ?Erdoğan Narratives Before Hayatın Sessizliğinde?, the author?s first-period works are examined. These works which are examples of first and third person narration are dominated by the theme of ?writing about writing?. This chapter is based on Erdoğan?s works that can be defined as ?women stories?. In the second chapter ?A Narrative Tracing the Voice, Pursuing the Words: Hayatın Sessizliğinde?, the author-narrator?s becoming a story-teller is analysed. With this particular work, Erdoğan begins to produce literary works that are not based on identity or gender and which are not shaped around major characters. The author?s stylistic transformation is acknowledged because before Hayatın Sessizliğinde, Erdoğan used to write about women?s issues. In the final chapter of this study ?A Narrative Tracing Human Sorrows: `Taş Bina??, it is understood that at the end of 19 years of authorship, by way of feeling the basic and unchanging emotions of humankind like a messenger and treating them in her works, the author is in an effort to reach a common essence of truth.Anahtar Kelimeler (İngilizce)1)Aslı Erdoğan2)Voice3)Silence4)Words5)Imagery6)Humanity7)Dichotomy