Bağlanma stili ile evliliğe yönelik tutum arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmada bağlanma stilleri ve evlilik tutumunun araştırılması, bağlanma stilinin ve sosyo-demografik değişkenlerin evlilik tutumuna etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden bağıntısal teknik kullanılmıştır. Konu ile ilgili gerekli literatür çalışması yapıldıktan sonra araştırılacak problem ve sorular oluşturulmuştur.Araştırma İstanbul Aydın Üniversitesinde öğrenim gören, evli olmayan, 18-25 yaş aralığında olan 200 öğrencinin gönüllü katılımı esasında gerçekleşmiştir. Analizde, 113'ü kadın ve 87'si erkek olan katılımcıların verileri yer almaktadır. Veri toplama amacı ile, demografik bilgi formu, İnönü Evlilik Tutumu Ölçeği (İETÖ) ve İlişkiler Ölçeği Anketi (İÖA) uygulanmıştır. Araştırmada kullanılan anketin güvenilir olup olmadığını belirlemek amacıyla Cronbach Alfa güvenilirlik testi uygulanmıştır. Bu test sonucunda anket ölçeğinin yeterince güvenilir olduğu görülmesi üzerine analizlere geçilmiştir. Faktör analizine geçilmeden önce verilerin faktör analizine uygunluğu Kaiser-Meyer-Olkin (KMO) analizi ile test edilmiş ve uygun görülmüştür. Demografik değişkenlerin grupları arasında faktörler açısından fark olup olmadığına bakmak adına ANOVA ve T testi yapılmıştır. Bu testlerin sonucuna göre ise fark olma durumuna göre farkın hangi gruptan kaynaklandığını görmek için Post Hoc testlerinden Tukey testi yapılmıştır. Yapılan analizlerden elde edilen bulgular yorumlanarak bağlanma stilinin evlilik tutumuna etkisi ortaya konulmaya çalışılmıştır. Verilerin analizi sonucunda bağlanma stillerinden güvenli ve saplantılı bağlanma stilleri ile evlilik tutumu arasında pozitif ilişki olduğu saptanmıştır. Evlilik Tutumu ve kayıtsız bağlanma stili ile ise düşük oranda negatif ilişki olduğu görülmüştür. Kayıtsız bağlanma stilinin cinsiyete ilişkin bulgularında erkek ve kadın katılımcılar arasında anlamlı fark olduğu belirlenmiştir.Anahtar Kelimeler: Evlilik Tutumu, Bağlanma Stili, Çocukluk, Ebeveyn İlişkisi

The aim of this study is to investigate attachment styles and marital attitudes and to determine the effect of attachment style and socio-demographic variables on marital attitude. Correlative technique, one of the quantitative research methods, was used in the research. After the necessary literature study on the subject, problems and questions to be investigated were created.The study was conducted on the basis of voluntary participation of 200 unmarried students between 18-25 years of age at Istanbul Aydın University. In the analysis, the data of the participants were 113 female and 87 male. Demographic information form, İnönü Marital Attitude Scale (IEST) and Relationships Questionnaire (RSI) were applied to collect data.Cronbach's alpha reliability test was used in order to determine the reliability of the questionnaire used in the study. As a result of this test, the scale was found to be sufficiently reliable and analyzes were started. The compatibility of the data to factor analysis was tested with the Kaiser-Meyer-Olkin (KMO) analysis before the factor analysis. ANOVA and T tests were performed to see whether there was a difference between the groups of demographic variables in terms of factors. According to the results of these tests, Tukey test from Post Hoc tests was used to see which groups result is different.The results of the analyzes were interpreted and the effect of attachment style on the marital attitude was tried to be revealed.As a result of the data analyzes, it was found that there was a positive relationship between secure and preoccupied attachment styles and marital attitude. There was a low negative correlation with Marital Attitude and dismissive avoidant attachment style.Significant differences were found between male and female participants in the findings of dismissive avoidant attachment style.Keywords: Marital Attitude, Attachment Style, Child, Parental Relationship