Who makes Turkish foreign policy? The main actors of the AKP era

Abstract

Türkiye'nin dış politikası özellikle de Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) iktidara geldiğinden beri akademik literatürde en önemli konulardan biri olmuştur ve konuyla ilgili akademik literatür artmıştır. Ancak, AKP'nin yönetimi döneminde Türkiye'nin dış politika aktörlerinin kim olduğu sorusu hala yeterince irdelenmemiştir ve bu çalışma mevcut boşluğu doldurmayı amaçlıyor. En kritik dış politik kararlardan dördü - 1 Mart Tezkeresi, Kıbrıs Referandumu, Ermenistan ile Futbol Diplomasisi ve Arap Baharı ışığında, özellikle aktöre özgü, bürokratik, grup düşüncesi ve çoğulcu kuramsal çerçevelerden incelendi. Çalışma, AKP yönetiminin ilk döneminde (2002-2007) daha demokratik ve tedrici kararlar aldığını ve bürokrasi, ordu, kamuoyu gibi diğer aktörlerin önemli bir rol oynadığı sonucuna varmıştır. Ancak, ikinci yarısında (2007-2014) Dışişleri Bakanlığı'nda güçlü liderlerin gölgesi var. Türkiye'de bir aktör olarak Dışişleri Bakanlığı, ancak liderin dış politika vizyonu ve belirli değerlere sahip olması veya Dışişleri Bakanı'nın siyaset üretebilecek kadar güçlü olması durumunda aktör olabilir. İkinci dönemde aktörlerin parti içi ve kişisel ilişkilerin arka planında çarpışmaları meydana geldi. Bu gerçek ve Recep Tayyip Erdoğan'ın gücünün pekiştirilmesi, her şeye karar veren tek bir hakim aktör ortaya çıkarmıştır. Anahtar Kelimeler: Türk Dış Politikası, Karar Alma, Adalet ve Kalkınma Partisi, Aktör (Dış Politika)

Turkey's foreign policy has always been one of the most crucial topics in academic literature especially since the Justice and Development Party (JDP) gained power, and academic literature related to the subject has proliferated. However, the question as to who Turkey's foreign policy actors have been during the JDP's rule remains underexplored. Four of the most critical foreign political decisions - the March 1st Motion, the Cyprus referendum, the Football Diplomacy with Armenia and the Arab Spring - are studied in this work mainly from actor-specific, bureaucratic, group-thinking and pluralistic theoretical frameworks. The study concluded that the JDP in its first phase of government (2002-2007) made more democratic and incremental decisions, and other actors such as the bureaucracy, the military, and public opinion played a significant role. However, in the second half of its rule (2007-2014), the presence of a strong leader overshadowed the Ministry of Foreign Affairs, which could be a true actor only if the leader had a foreign policy vision and shared values, or if the Minister of Foreign Affairs by himself/herself were strong enough to enact policy. During this period, the actors' collisions took place in the context of intra-party and personal relationships. This reality and the consolidation of Recep Tayyip Erdogan's power has resulted in a sole dominant actor who decides everything.Keywords: Turkish Foreign Policy, Decision Making, Justice and Development Party, Actor (Foreign Policy)