Çocukların sosyal uyum ve duygu düzenleme düzeylerinin gelişiminde çocuk merkezli oyun terapisinin etkililiği

Abstract

Bu araştırma `Çocukların Sosyal Uyum ve Duygu Düzenleme Düzeylerinin Gelişiminde Çocuk Merkezli Oyun Terapisinin Etkililiği`ni sınamak amacı ile yapılmıştır. Çalışmanın ilk aşamasında çocukların sosyal uyum ve duygu düzenleme düzeylerinin değerlendirmesi amacıyla İstanbul-Bahçelievler bölgesinde özel bir yuvaya devam eden 3-6 yaş arası toplam 100 çocuğun ebeveynine LaFrenierre ve Dumas (1996) tarafından geliştirilen ve Çorapçı, Aksan, Yalçın ve Yağmurlu (2010) tarafından Türkçe geçerlilik çalışması yapılan Sosyal Yetkinlik ve Davranış Değerlendirme Ölçeği-30 (SYDD-30) ve Shields ve Cicchetti (1997) tarafından geliştirilen ve Batum ve Yağmurlu (2007) tarafından Türkçe geçerlilik çalışması yapılan Duygu Düzenleme Ölçeği (DDÖ) uygulanmıştır. Alınan sonuçlar doğrultusunda grubun, SYDD-30'un alt ölçeklerinden olan; sosyal yetkinlik alt ölçeği için medyan değeri 45,81; kızgınlık-saldırganlık alt ölçeği için 20,54; anksiyete-içe dönüklük alt ölçeği için 19,00; DDÖ'nün alt ölçeklerinden olan; değişkenlik/olumsuzluk alt ölçeği için 31,00 ve duygu düzenleme alt ölçeği için 25,00 olarak hesaplanmıştır. Hesaplanan kızgınlık/saldırganlık, anksiyete/içe dönüklük, değişkenlik/olumsuzluk alt boyutlarının medyan değerlerinin üstünde kalan ve sosyal yetkinlik, duygu düzenleme alt boyutlarında da hesaplanan medyan değerinin altında kalan katılımcılar araştırma için seçilmiştir. Demografik formda bulunan anne-baba eğitim düzeyi ve çalışma durumları da göz önünde bulundurularak seçilen 20 çocuktan 10 tanesi deney (5 kız, 5 erkek), 10 tanesi de kontrol (5 kız, 5 erkek) grubuna random atama ile atanmıştır.Deney grubundaki 10 çocukla Axline (1947) geliştirmiş olduğu oyun terapisi 8 oturum olmak üzere bireysel olarak gerçekleştirilmiştir. Kontrol grubu ile herhangi bir uygulama yapılmamıştır. 8 oturumun sonunda her iki grubun ebeveynlerinden Sosyal Yetkinlik ve Davranış Değerlendirme Ölçeği-30 (SYDD-30) ve Duygu Düzenleme Ölçeklerini yeniden doldurmaları istenmiştir.Araştırmada öntest - sontest ve deney grubu ve kontrol grubu arasındaki puan farklılıkları için gruplar arası modeli kullanılmıştır. Deneysel bir araştırma modelidir. Oyun terapisi bağımsız, sosyal ve duygusal gelişim bağımlı değişkenler olarak ele alınmıştır. Araştırma soruları için (n=20) elde edilen veriler parametrik istatistik sayıltılarını karşılamadığı için parametrikolmayan analizler yürütülmüştür. Bu verilerin analizinde frekans analizi, betimleyici tablo, korelasyon analizi, Wilcoxon İşaret testi ve Mann-Whitney U testi uygulanmıştır.Çalışmanın başlangıcında kontrol ve deney grubunun SYDD-30 ve Duygu Düzenleme Ölçek puanlarında istatistikî olarak fark bulunmamıştır. 8 haftalık çalışma sonucunda ise oyun terapisi desteği alanların sosyal yetkinlik (U= 6.00, p<.05), kızgınlık saldırganlık (U= 9.00, p<.05), anksiyete içedönüklük (U= 10.00, p<.05) ve değişkenlik olumsuzluk (U= 4.50, p<.05) puanlarının anlamlı derecede farklılaştığı görülmüştür. Bu bulgular alan yazındaki çalışmalar ile paralellik göstermektedir.Bu sonuç oyun terapisinin, çocuklarda sosyal uyum ve duygu düzenleme düzeyleri üzerinde etkili olan bir yöntem olarak kullanılabileceğini göstermektedir.

This research's main purpose is to measure `the activity of the children centered on positive development of children's social adaptation and emotional awareness levels`. At the first stage of the stydy, in order to eveluate the children's levels of social adaptation and emotion arrangement, social competence and behavior assessment scale -30 which was developed by Lafrniere and Dumas (1996) and was made Turkish validity study by Çorapçı, Aksan, Yalçın, Yağmurlu (2010) and emotion arrangement scale which was developed by Shields and Cicchetti (1997) and was made Turkish validitystudy by Batum and Yağmurlu (2007) were applied the parents of 100 children that were 3-6 years old aged students at A kiddengarden in Bahçelievler/İstanbul. In the direction of results of the Group, subscales of social competence and behavioral assessment calculated as; for social competence, common value 45,81, angriness aggression 20,54, anxiety introversion 19,00 and subscales of emotion arrangement scale were calculated as variability negativeness 31,00 and emotion arrangement subscale 25,00. 20 children that they have lower result than calculated common value and theirparents' education level and work positions were taken into considiration according to the demographic form, were choosen for the study. 10 children (5 Boys, 5 Girls) were in experiment Group and the other 10 children (5 Boys, 5 Girls) were in control Group.Play therapy, which was developed by Axline (1947), was applied 8 season on 10 children in experiment Group individualistically. Any practise were not made with control Group. At the end of these 8 season, participants of these two groups were asked to fill up social competence and behavioral assessment scale and emotion arrangement scale again.Pretest-posttest model was used in this study. At the same time, intergroup model was also used to score the differences between experiment Group and control Group. Play therapy was discussed as independent, social and emotional development based variables.There were used non-parametric analysis because received datas from the research questions (n=20) were not corresponded with parametric statistics suppositions. In the analysis of thesr datas, frequency analysis, descriptive table, correlation analysis, Wilcoxon sign test and Mann Whitney U test were practised. According to the comparison results of the experiment and controlgroups' social and emotional development scores, social competence (U= 6.00, p<.05), angriness aggression (U= 9.00, p<.05), anxiety introversion (U= 10.00, p<.05) and variability negativeness (U= 4.50, p<.05) scores were discovered markedly differenciated. In this research, as mentioned in discovery part, it can be seen that play therapy has an effect on children's social adaptation andemotional awareness levels.