İnşaat sektöründe çalışanların iş sağlığı ve güvenliği bilincinin istatiksel olarak incelenmesi

Abstract

Son yıllarda ülkemizde inşaat sektörü, yarattığı istihdam sayısı sebebiyle ekonominin lokomotifi olarak görülmektedir. Oluşan pazarda, yapı firmalarının rekabet etme çabasıyla işler daha dinamik, kısa süreli hale gelmiş; sonucunda çalışma süreleri artmış ve çalışma koşulları daha tehlikeli bir hal almıştır. Yeterli teknik eleman sayısının olmayışı sebebiyle istihdamın çoğunluğu eğitim durumu düşük olan çalışanlardan oluşmaktadır. İnşaat işleri, ülkemizde iş kazalarına bağlı yaralanma, sakat kalma ve ölüm oranı en yüksek iş kolu haline gelmiştir. Yapılan araştırmada İstanbul ilinde bulunan farklı büyüklükteki 28 şantiyede 264 çalışana iş sağlığı ve güvenliği farkındalığı konusunda yeterlilikleri anket çalışması yapılarak incelenmiştir. Tutum ölçeklerine bakıldığında çalışanların iş sağlığı ve güvenliği farkındalıklarının eğitim durumlarıyla, yaş gruplarıyla ve çalıştıkları şantiyelerin büyüklükleri ile doğrudan ilişkili olduğu tespit edilmiştir. İş sağlığı ve güvenliği farkındalığının artırılmasının ve güvenli çalışma ortamı yaratmanın en pratik yolu inşaat işlerinde çalışmanın kontrolü ve yönlendirilmesini sağlayan işveren, formen ve saha mühendislerinin daha özel korunma politikalarıyla iş sağlığı ve güvenliği eğitimi almaları ve denetiminin devlet tarafından yapılmasıyla sağlanabileceği düşünülmektedir.

The construction sector, due to the amount of employment it creates, is recently considered as the fuel of the economy in our country. In this blooming market, business has been becoming more dynamic and concise, resulting in increased working hours and more dangerous working conditions. New employments mostly consist of workers from a lower educational level as the number of the ones equipped with technical proficiency is insufficient. Thus, amongst other business sectors, construction has become the one with the highest injury rates resulting from work-related accidents, and the highest disablement and death rates. 264 workers from 28 construction sites of various sizes in Istanbul were analyzed in terms of their proficiency in work health and safety awareness by the use of questionnaires. Results from attitude scales indicate that workers' occupational health and safety awareness was directly related to their educational levels, their age groups and the sizes of the construction sites. The most practical way to increase occupational health and safety awareness and to create a safe working environment is thought to be providing occupational health and safety education to the field engineers, the foremans and the employers who are in charge of controlling and leading the construction works through special prevention politics and that the supervision of doing so is led by the government.