Türkiye`de telekomünikasyon ve bilgi teknolojileri sektöründe insan kaynağı sağlama politikaları

Abstract

Bu çalışmada, Türkiye telekomünikasyon ve bilgi teknolojileri sektöründeki insan kaynağı ihtiyaçları ile insan kaynağı sağlanmasında karşılaşılan sorunların ortaya konulması ve insan kaynağı sağlama politika alternatiflerinin belirlenebilmesi amacıyla, öncelikle sektöre dair temel göstergeler incelenmiş, dünyada uygulanan insan kaynakları sağlama politikaları kısaca ele alınmış; ardından ihtiyaçların ve sorunların tespitinde iki ana yöntem kullanılarak, ilk yöntemde, insan kaynağı planlama süreçleri izlenmek suretiyle, ağırlıklı olarak nicel inceleme yapılmış; ikinci yöntemde ise, görüşme tekniği kullanılmak suretiyle, sektörde hizmet veren şirketlerin yöneticilerinin yaklaşımlarından faydalanılarak ağırlıklı olarak nitel inceleme yapılmıştır. Çalışma sonucunda, sektörde genel olarak nitelikli insan kaynağı üretiminin yeterli olmadığı, kimi alanlarda ise insan kaynağı arzının nicelik olarak da yeterli olmadığı ayrıca spesifik alanlarda uzmanlaşmış daha fazla insan kaynağına ihtiyaç duyulduğu tespit edilmiş; bu sorunlara bağlı olarak da sektörde nitelikli insan kaynağına ulaşma konusunda sıkıntı yaşandığı görülmüş olup; sorunların kaynağında öne çıkan faktörlerin ise özellikle üniversitelerin ilgili bölümlerinde asgari eğitim standartlarının sağlanmasına dair mekanizmaların oturmamış olması, buna bağlı olarak ilgili bölümler arasındaki eğitim kalitesi farklarının çok yüksek olması; üniversitelerin çok büyük bir bölümünde eğitimin uygulama tarafının yeterli olmaması; sektörde ara eleman yetiştirme konusunda sıkıntılar yaşanması; eğitim kurumları ile sektör arasında etkin iletişim platformlarının oluşturulamaması ve sektörde üst seviyede proje sayısının az olması hususları olduğu saptanmıştır.

Aiming to determine both the need for human resources in the Turkish ICT sector and the problems faced in the supply of human resources, this study seeks to find out human resource policy alternatives. First, the study investigates the fundamental indicators in the sector. Then the human resources policies followed in the world are briefly explored. For the analysis of the needs and problems, this study makes use of two research tools: the processes of human resource planning are tracked predominantly quantitatively whereas the attitudes of the managers of the companies in this sector are investigated through interviews. This study has revealed that the production of qualified human resources in the sector in general are not sufficient and that certain areas lack adequate supply of human resouces. Besides, there is need for more specialized personnel in certain areas. Therefore, the sector has trouble in the access of qualified human resources, which seems to result from the fact that mechnanisms that should provide the minimum educational standards at the related departments of universities have not yet been established and thus there is an enormous gap in terms of the quality of education between different departments of the same field of study. Another factor that contributes to the lack of providing enough high-quality human resources has been observed to be that most of the universities do not give sufficient attention to practice in their educational programs. The problems of bringing up intermediate staff in the sector, the lack of effective communication platforms between the educational institutions and the sector representatives and the limited number of high-level projects in the sector have been discovered to be the other factors leading to the shortage of enough skilled labor in the Turkish ICT sector.