Ortognatik cerrahi hastalarında postoperatif sonuçların preoperatif ortognatik cerrahi planlamayla uyumunun ve nüks miktarının değerlendirilmesi

Abstract

Ortognatik cerrahinin başarısı dikkatli fiziki muayeneye, doğru tanı ve doğru tedavi planlamasına bağlıdır. Bu çalışmanın amacı, bölümümüz tarafından opere edilen ortognatik cerrahi vakalarında, cerrahi öncesi ortognatik planlamayla, postoperatif sonuçların karşılaştırılarak öngörülen hedeflerin cerrahiye ne kadar doğrulukla aktarılabildiğini ve nüks potansiyelini belirlemektir.İskeletsel sınıf III deformiteye sahip, yaş ortalaması 21,47 ± 4,75 olan toplam 34 hasta çalışmaya dâhil edilmiştir. Hastalar, maksiller ilerletme ve mandibular geriletmenin aynı anda yapıldığı bimaksiller osteotomi (Grup 1), sadece mandibular geriletmenin yapıldığı tek çene mandibular osteotomi (Grup 2) ve sadece maksiller ilerletmenin yapıldığı tek çene maksiller osteotomi (Grup 3) şeklinde gruplandırılmıştır.Preoperatif dönemde (T0), ameliyatın hemen sonrasında (T1), 6. ayda (T2) ve 12. ayda (T3) alınan lateral sefalometrik radyografiler üzerinde analizler yapılmıştır. Çalışmamızda T1-T0 dönemleri arasında, SN-PP, SN-MP, VR-A, VR-U1, VR-B, VR-Pg, VR-L1 değerlerinde grupların tümünde istatiksel olarak anlamlı bir fark çıkmamıştır (p>0.05). VR-ANS değerinde ise T0 ve T1 arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark çıkmıştır (p=0,004). Hastalarda nüks miktarlarının değerlendirilmesi için T2-T1 ve T3-T1 dönemleri arasındaki değişimlere bakıldığında tüm gruplarda üst çenedeki VR-A, VR-U1, VR-B, VR-Pg değerlerinde istatiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır (p>0.05). 12 aylık dönem için T3-T1 farklarına bakıldığında ise çift çene grubunda VR-ANS (p= 0,003) ve VR-L1 değerlerinde (p= 0,033) istatiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur.Kullandığımız yöntemler vasıtasıyla oluşturulan ortognatik cerrahi plan, ameliyata doğru bir şekilde aktarılmış, planlamayla cerrahi sonuçlar büyük ölçüde uyumlu bulunmuştur. Ayrıca fiksasyon ve cerrahi tekniklerimizin nüks potansiyelini azalttığı bulunuştur. Nüksün azaltılmasında etkili diğer faktör de postoperatif ortodontik tedavi ile erken farkedilen nükslerin önüne geçilmesidir.nra doldurulacaktır.

The success of orthgnatic surgery depends on careful physical examination, correct diagnosis and treatment planning. The aim of this study was to determine the accuracy of pre-surgical orthognatic planning and postoperative outcomes in single jaw or double jaw orthognathic surgery cases operated by our department. A total of 34 class III patients (mean age of 21.47 ± 4,75 years) were included in the study. The patients were grouped as bimaxillary osteotomy (Group 1), single jaw mandibular osteotomy with mandibular set-back (Group 2) and single jaw maxillary osteotomy (Group 3) with maxillary advancement (Group 3).Preoperative radiographs (T0), lateral cephalometric radiographs immediate postoperative (T1), 6 months (T2) and 12 months (T3) were taken from patients.In all groups, there was no statistically significant difference between the T1-T0 overjet difference, SN-PP/SN-MP/VR-A/VR-U1/VR-B/VR-Pg/VR-L1 values (p>0.05). There was a statistically significant difference between T0 and T1 in the distance of the ANS point from the vertical reference point (p = 0.004). To evaluate the recurrence rates, VR-A/VR-ANS/VR-U1/VR-B/VR-Pg/VR-L1 values between T2-T1 and T3-T1 periods were examined and not found statistically significant. In bimaxillary group, T3-T1 differences of VR-ANS (p = 0.003) and VR-L1 (p = 0.033) showed statistically significant recurrence.The orthognatic surgical plan formed by the methods we used was transferred to the surgery correctly, thus the planning and surgical results were found to be largely compatible. Our fixation and surgical techniques were found to reduce the potential for recurrence. Also, preventing early recurrences with postoperative orthodontic treatment is effective in low recurrence ratios.