Political indoctrination its basis and agents: The case of Turkey in early republican era

Abstract

ÖZET Bu çalışma, Türkiye'de erken cumhuriyet döneminde siyasal indoktrinasyon politikalarını teorik-tarihsel bir çerçeve içerisinde analiz etmeyi ve siyasal indoktrinasyonun Türkiye örneğinde temellerini ve araçlarını detaylıca incelemeyi amaçlamaktadır. Bu amaçla, öncelikle siyasal indoktrinasyon(aşılama) kavramı ve onun temel özellikleri tartışılmış, ayrıca, siyasal indoktrinasyonun temeli olan ideoloji kavramı ele alınmıştır. Bunlara ilave olarak, tekilci rejimler ile siyasal indoktrinasyon arasındaki sıkı ilişkiler analiz edilerek, teorik çerçevede siyasal indoktrinasyonun araçları belirlenmiştir. Bu genel perspektiften hareketle, hem yukarıda belirtilen ilişkilerin daha iyi anlaşılması hem de Türkiye örneği için tarihsel bir arkaplan oluşturması bakımından Nazi döneminde uygulanmış siyasal indoktrinasyon anlatılmıştır. Konu, Kemalist indoktrinasyonun temeli olan 'Kemalizm* ve eğitim sistemi, Cumhuriyet Halk Partisi, Halkevleri gibi araçların anlatıldığı 'Araçlar' bölümü olmak üzere iki ana başlık altında dallandırılmıştır. Bu başlıklar altında, yeni Türkiye Cumhuriyeti'nde siyasal iktidarı ellerinde tutanların, eski Osmanlı geleneksel değerlerine sıkı sıkıya bağlı Türk toplumunu; akılcı, seküler ve milliyetçi yurttaşlardan oluşan bir kütle olarak yukarıdan yeni baştan şekillendirmeye yönelik yoğun çabalarının bir parçası olan siyasal indoktrinasyon politikaları gözlemlenmeye çalışılmıştır. Bütün bunları yaparken, bu çalışma başta o dönemin Türk gençliği olmak, üzere 1930ların neslinin laiklik. Cumhuriyet Halk Partisi, Atatürk milliyetçiliği gibi konularda aşırı hassasiyetini bu günlere uzanan bir çizgide anlamlandırma çabası içindedir.

ABSTRACT The present study aims at analyzing the political indoctrination policies in early Republican era in Turkey within a theoretical-historical framework and to elaborate the basis and agents of political indoctrination in the Turkish case. To this end, the concept of political indoctrination with its basic characteristics and its basis, ideology, is primarily discussed. In addition to these, the very relationship between monolithic regimes and political indoctrination is analyzed and the agents of political indoctrination are explored in theoretical sense. In this general perspective, Nazi experience of political indoctrination as a historical case is elaborated for both displaying the above-mentioned relations explicitly and to constitute a background for the analysis of Turkish case. The main concern of thesis, political indoctrination policies in the single-party period from 1923 to 1938, till to the death of Atatürk, is distinctively analyzed. The subject is ramified through two main headings: 'Kemalism' as the basis of Kemalist Indoctrination and second, its agents such as education system, Republican People's Party. People's Houses. Under these headings, political indoctrination policies as part of the intensive investment of power-holders in new Turkish Republic to reconstruct Turkish society composed of rational, secular, nationalist citizens from above is tried to be observed. While doing all these, this study attempts to understand the oversensitivity of the generation in the 1930s especially those who were young at that period on issues such as Kemalist secularism, RPP, Atatiirk's nationalism etc.