Civilization as an underrated reality of international relations

Abstract

Devlet, Soğuk Savaş sonrası dönemde de uluslararası siyasetin en belirleyici aktörü olarak kaldı ve bu durum birkaç on yıl daha böyle devam edecektir. Yine de bu alanda yeni bir bakış açısına duyulan ihtiyaç reddedilemez. Etkileşim yerine çatışmaya yaptığı vurgu ile Samuel Huntington yanılmış olabilir ancak yeniden icat ettiği medeniyet teorik lenslerinden ötürü kendisine Uluslararası İlişkiler öğrencileri olarak minnettar olmalıyız. Bu tezin temel argümanı şudur: Medeniyet kavramı Uluslararası İlişkiler disiplini çerçevesinde olumlu bir kavramsal yapıya kavuşturulmalıdır ve uluslar arası olguların incelenmesinde yeni bir sistem-altı analiz düzeyi, yeni bir bağımlı değişken olarak faydalanılmalıdır. Böylece devleti tek analiz düzeyi olarak alan yaklaşımların aşırı basitliğinin ve tek fikirliliğinin üstesinden gelinebilir ve uluslar arası arenada aktörlerin Soğuk Savaş ve özellikle 9 Eylül sonrası davranışlarına daha açıklayıcı ve öngörü değeri yüksek yaklaşımlar sağlanabilir. Uzun vadede, medeniyet kavramının bir analiz düzeyi değil bir analiz birimi olarak incelenmesi gereken bir olgu olacağına şahit olabiliriz. Yeter ki devletler kendilerini her fırsatta çıkar merkezli hareket etme alışkanlıklarından azat edebilsinler ve bağlı oldukları medeniyetlere siyasi açıdan etkili kurumlar oluşturma şansını tanısınlar.

Despite the fact that the state still remains as the most definitive actor in international politics in the post Cold War period, and at least for a couple of decades it will stay so, the need for a new outlook in the field is inevitable. Samuel Huntington might be mistaken because of his excessive stress on the idea of clash instead of mere interaction, but students of IR must still be thankful to him for his (re)invention of a fresh lens for us: the civilization. The main argument of this thesis is that the concept of civilization must be positively conceptualized in the discipline and it must be utilized as a new subsystem level of analysis, as a new dependent variable in analyzing international phenomena. Thus, we can achieve to overcome the simplicity and single-mindedness of state level analysis and develop a more explanatory and predictive approach to the behaviors of actors in post Cold War, and especially post 9/11, era. In the long run, we can expect to see the concept of civilization as a unit of analysis instead of a level of analysis if nation-states can emancipate themselves from being excessively interest-oriented in every occasion and if they allow the civilizations to develop their own politically effective institutions.