Akut lösemili hasta gruplarında pirimidin 5` nükleotidaz I ve II enzim aktivitelerinin incelenmesi

Abstract

6. ÖZET Akut lösemili hastaların tanısında, tedavisinde ve remisyon takibinde PN I ve PN II izoenzimlerinin önemini araştırmak amacıyla bu çalışmada 40 kişilik kontrol grubu ile toplam 40 lösemi hastasının (32 AML, 8 ALL) periferik mononükleer lökositlerinde enzim aktiviteleri ölçüldü. Lösemili hastalardan kan numuneleri tedaviden önce ve remisyona girdikten sonra alındı. Tedavinin etkinliğiyle enzim aktiviteleri arasındaki ilişki belirlenmeye çalışıldı. Enzim aktiviteleri Amici'nin tarif ettiği metotla HPLC kullanılarak ölçüldü. İstatistik! analizler için Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis ve Wilcoxon testleri kullanıldı. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında PN I tedavi öncesi (p = 0.000) anlamlı olarak yüksek, PN II ise hem tedavi öncesi (p = 0.023), hem de remisyon sonrası (p = 0.000) anlamlı olarak yüksek bulundu. Remisyona giren ve girmeyen veya tedavi sırasında ölen hastalar izoenzim aktiviteleri açısından karşılaştırıldıklarında ise anlamlı bir fark bulunamadı. Sonuç olarak, PN I ve PN II izoenzimlerinin akut lösemilerde tanı ve remisyon kriteri olarak kullanılmalarının yararlı olduğu ancak bu enzimlerin prognoz hakkında prediktif değerlerinin olmadığı kanısına varıldı. 45

7. SUMMARY In this study, the activities of PN I and PN II enzymes of peripheral mononuclear cells were measured to evaluate their role in the diagnosis, the efficacy of the therapy and the follow up of remission in the acute leukemias. Blood samples were taken from 40 leukemic patients (32 AML, 8 ALL) before the therapy and during the remission. The correlation between the activity of the enzymes and the efficacy of therapy were established. The enzyme activities were measured by HPLC, using the method described by Amici. For statistical analyzes, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis and Wilcoxon methods were used. Before the therapy, PN I levels in the leukemic group were found significantly elevated when compared with the control group (p = 0.000 ). Also, PN II levels were found significantly elevated both before the therapy and during remission (p = 0.023 and p = 0.000, respectively). The isoenzyme activities were compared in the patients who were in remission, who did not response to therapy and the patients who died during the therapy. But, no significant difference was found. We concluded that, PN I and PN II enzyme activities can be used as markers for the diagnose and for the follow up of remission. But, they can not have predictive value for the prognosis. 46