Kalp yetersizliği olan yaşlı hastalarda, hiperürisemi görülme sıklığı ve kalp yetersizliğinin fonksiyonel kapasitesi ile ürik asit düzeyleri arasındaki ilişkinin araştırılması

Abstract

Giriş: Kalp yetersizliği (KY) günümüzde mortalite ve morbiditenin en önemli sebeplerindendir. Ürik asit (ÜA) yüksekliğinin KY bulunan hastalarda önemli klinik sonuçları olduğu öne sürül¬mektedir. Yapılan bazı çalışmalarda KY olan hastalarda ÜA yüksekliğinin mortalite üzerine olan olumsuz etkileri gösterilmiştir. Bu çalışmada New York Kalp Derneğine (NYHA) göre fonksiyonel kapasitesi sınıflandırılan hastalarda, ÜA seviyesi ile KY sınıfı arasındaki korelasyonu araştırmayı ve son 6 ay içinde hiperürisemisi olan ve olmayan hastalar arasında hastane yatış sayısını karşılaştırmayı amaçladık.Yöntem: Kesitsel, çok merkezli olarak planlanan çalışmaya kardiyoloji polikliniklerine başvuran, 60 yaş üstünde, ACE inhibitörü ve/veya ARB ile birlikte diüretik kullanan; sol ventrikül disfonksiyonu girişimsel ya da girişimsel olmayan yöntemlerle teyit edilen 141 hasta alındı. Hip¬erürisemi için tedavi alan hastalar, Kronik böbrek yetersizliği (hemodiyaliz tedavisi gören ya da Kr>2,5 mg/dl) olan hastalar ve KOAH'lı hastalar çalışma dışı bırakıldı.Çalışmaya alınan tüm hastaların ÜA, kan şekeri, kreatinin değerlerine bakıldı. Demografik veriler, kardiyovasküler risk faktörleri, ejeksiyon fraksiyonları, KY sebepleri, son altı aydaki yatış sayıları kayıt altına alındı. Serum ÜA seviyesi 7 mg/dl üstünde ise hiperürisemi olarak kabul edildi.Sonuçlar: Çalışmaya dâhil edilen hastaların ortalama yaşı 69±8 idi. Hastaların %64'ü erkekti ve %97'sinde en az bir kardiyovasküler risk faktörü mevcuttu. KY etiyolojisine bakıldığında % 79'unda iskemik KY belirlendi, %52'sinde hiperürisemi saptandı. Pearson korelasyon analizi ile yapılan inceleme sonucunda, NYHA fonksiyonel kapasitesi ve ÜA düzeyi arasında istatistiksel anlamda pozitif korelasyon belirlendi (p<0,05). ÜA düzeyi yük¬seldikçe NYHA sınıfının artmakta olduğu yani hastaların fonksiyonel kapasitesinin kötüleşmekte olduğu tespit edildi. Hastaların Ejeksiyon Fraksiyonu ile ÜA seviyesi arasındaki ilişkiye bakıldığında istatistiksel anlamda negatif korelasyon saptandı (P<0,05). Normal ürik asit seviyesi olanların %25'i, hiperürisemisi olan hastaların ise %61'i son altı ay içinde en az bir kez hastaneye yatmıştı. Hiperürisemisi olan hastalarla olmayan hastalar karşılaştırıldığında, son altı aydır hastaneye yatış sayısı ÜA yüksekliği olan hastalarda önemli ölçüde yüksek bulundu (P<0,05).Tartışma: Çalışmamızın sonucunda, yaşlı, hiperürisemisi olan KY mevcut hastalarda ÜA düzeyi yükseldikçe NYHA sınıfının artmakta olduğunu ve hiperürisemisi olan hastalarda son 6 ay içinde hastane yatış sayısının hiperürisemisi olmayan hastalara göre önemli ölçüde yüksek olduğunu tespit ettik.Bu veriler ışığında, hiperürisemi tespit edilen KY hastalarında hiperürisemi tedavisine rutin olarak başlanmasının uzun dönemde kardiyovasküler istenmeyen olaylar üzerine etkisi yapılacak araştırmalar ile değerlendirilmelidir.

Background: Even though the association between hyperuricemia and heart failure (HF) has remained controversial, previous studies have demonstrated that uric acid (UA) might be an independent risk factor for cardiovascular diseases. The aim of this study is to investigate the correlation between UA levels and functional capacity in elderly patients with chronic HF and compare the hospitalization rates within the six months prior to the study enrollment in patients with and without hyperuricemia.Methods: Hundred forty-one patients over the age of 60 years, diagnosed with HF and managed by optimal medical treatment were enrolled into this cross-sectional, multicenter study. Data on patient demographics, medical history, functional capacity, EF, UA, blood glucose and creatinine levels were collected. Hyperuricemia was defined as UA>7mg/dl. Functional capacity was assessed by New York Heart Association (NYHA) classification.Results: The mean age of the study cohort was 69±8 years and 64% was men; 97% had at least one cardiovascular risk factor, 79% had ischemic HF and 52% had hyperuricemia. Serum UA level increased in parallel to HF severity expressed as NYHA class (p<0,05) and inversely correlated with EF (P<0.05). Twenty five percent of patients who had normal UA levels were hospitalized at least once within 6 months however 61% of patients with hyperuricemia were hospitalized. Patients with hyperuricemia were found to be hospitalized more frequently in the last 6 months, increasing UA levels correlate with increasing number of hospitalizations. The hospitalization rates within the six months prior to the study enrollment was significantly higher in patients with hyperuricemia compared to patients with normal UA levels (P <0.05).Conclusion: These results showed that in elderly patients with HF there was a significant negative correlation between UA levels and EF and a significant positive correlation between UA levels and NYHA class. Patients with high UA levels had significantly higher numbers of hospitalizations within the six months prior to the study enrollment comparing to patients with normal UA levels. These findings suggest that measurement of UA levels in elderly patients with HF may add valuable prognostic information to predict cardiac events. Further studies need to be conducted to evaluate the effects of anti-hyperuricemic drugs on adverse cardiovascular event rates in patients with HF.