Arteriovenöz diyaliz fistül stenozlarında perkütan translüminal anjioplastinin teknik başarısı ve anjioplasti sonrası patensiye etki eden faktörler

Abstract

Disfonksiyone arteriovenöz fistül ve greftlerinin perkutan transluminal anjioplasti ile tedavisi standart bir vasküler akses stenoz tedavi yöntemidir. Yapılan çalışmalar bu tekniğin güvenli ve etkili olduğunu ayrıca cerrahi tedavi yöntemler ile benzer primer ve sekonder patensi oranlarına sahip olduğunu göstermektedir.Bizim çalışmamızın amacı merkezimizde stenozla ilişkili nativ arteriovenöz fistül (AVF) disfonksiyonlarının Perkütan Transluminal Anjioplasti (PTA) ile tedavi sonrası patensi oranlarını değerlendirmek ve bu sonuçların çeşitli anatomik ve klinik değişkenler ile ilişkisini ortaya koymaktır.Çalışmamızda fistül stenozu nedeniyle PTA işlemi yapılan 228 hasta (129 erkek, 99 kadın) retrospektif olarak analiz edildi. Anatomik (stenozun lokalizasyonu, uzunluğu, derecesi ve sayısı) ve klinik değişkenlerin (cinsiyet, yaş, diabet, AVF tipi, tarafı) patensi oranlarına etkisi değerlendirildi. Ortalama takip süresi 28,7 ay idi. İlk 6 ay içinde rekürren disfonksiyon gelişen vakalar erken rekürrens olarak kabul edildi.Primer patensi tanımı ilk PTA işleminden sonra restenoz nedeniyle tekrar işlem gerekene ya da akses yetmezliği gelişene kadar geçen süre olarak kabul edildi. Sekonder patensi ise ilk işlemden sonra fistülde tromboz gelişene ya da fistül cerrahi ya da endovasküler yolla kapatılana, revize edilene kadar geçen süre olarak kabul edildi. PTA'nın teknik başarısı %96,3 idi. Komplikasyon oranı %3 idi. Takip süresince 53 hastada erken rekürrens gelişti (%23,2). Kaplan Meier analizine göre 1. , 2. ve 3. yıl primer patensi oranları sırasıyla %84,7, %62,2 ve %23,7 idi. 1. , 2. ve 3. yıl sekonder patensi oranları sırasıyla %90,5, %72,7 ve %32,1 idi. Hastanın yaşı ve diabet varlığı erken rekürrens gelişimi üzerine etkili idi. Primer patensi üzerine önemli etkili olan değişkenler hastanın yaşı ve diabet varlığı idi: Yaşlı hastalarda ve diabeti olanlarda primer patensi süresi daha kısa idi. Stenotik segmentin uzun olması, PTA sonrası rezidü stenoz kalması, erken rekürrens görülmesi, yaşlı hasta ve diabet varlığı kısa sekonder patensi süresi ile ilişkili idi.

Percutaneous angioplasty of dysfunctional arteriovenous fistulas and grafts has become standard vascular access stenosis treatment. Several studies have shown the safety and efficacy of this technique and it has similar primary and secondary patency rates to surgical intervention.The aim of this study was to evaluate long-term results of endovascular treatment of vascular access related stenosis in our centre and to determine anatomical and clinical variables that were predictors of this results.A retrospective analysis was performed first time PTA of 228 patients (129 men, 99 women). Anatomical (location, length, grade and number of stenoses) and clinical variables (sex, age, diabetes mellitus, AVF type and side) were reviewed. Avarage follow up time was 28,7 months. Early recurrence was considered dysfunction recurrence within 6-months.Primary patency was considered to begin on the day of the first procedure and to end on the day of access failure, reintervention due to restenosis. Secondary patency was defined as the interval after PTA until the AVF is thrombosed, surgically revised or abandoned.Per stenosis, PTA was technically successful in 96,3% of cases after the procedure. Complication rate was 3%. During follow up early recurrence was seen in 53 patients (23,2%). Primary patency at 1 year, 2 years and 3 years were 84,7%, 62,2% and 23,7%, respectively based on Kaplan?Meier analysis. Secondary patency at 1 year, 2 years and 3 years were 90,5%, 72,7% and 32,1%, respectively. Patient age and diabetes mellitus were related to early recurrence where a lineer effect of the patient age and diabetes mellitus were seen. The variables with significant effect on the primary patency were the patient age and diabetes mellitus: The older patient age and presence of the diabetes mellitus, the slower primary patency. The longer length of the stenosis, presence of the residual stenosis after PTA, early recurrence, older patient age and presence of the diabetes mellitus were related to shorter secondary patency.