Türkiye`deki perfüzyonistlerin mezuniyet sonrası eğitim ihtiyaçlarının belirlenmesi

Abstract

Ülkemizde son yıllara kadar perfüzyon eğitimi, akademik düzeyde eğitim veren kurumlar olmadan usta çırak ilişkisiyle sürmüştür. Sonrasında ön lisans, lisans, yüksek lisans, doktora düzeyinde eğitim veren üniversiteler açılmıştır. Gelişim sürecinde olan bu eğitim sisteminde eksikliklerin olması kaçınılmazdır. Ülkemizde eğitim sistemlerinde benzer müfredatların olduğu fakat tam anlamıyla müfredat birliğinin olmadığı göze çarpmaktadır. Çalışmamızda eğitim sistemindeki eksiklikleri belirlemek amacıyla aktif olarak çalışan perfüzyonistlere anket soruları yöneltildi. Anketimiz beş bölümden yüz altı sorudan oluşmaktadır. Perfüzyonistlerin demografik özellikleri, aldıkları eğitimler, öz yeterlilikleri, eğitim talep edip etmedikleri, eğitim konularına yaklaşımları sorgulanmıştır. Bu anketle alandaki eğitim problemlerini tespit edilmesi amaçlanmaktadır. Çalışmamızın sonucuna göre; demografik özelliklere göre; kadın ve erkekler arasında, farklı eğitim düzeyine sahip kişilerde, farklı kurumlarda çalışanlar arasında farklı çalışma süresine sahip kişiler arasında ve farklı eğitim türleri ile eğitim görenlerin aldıkları perfüzyon eğitimleri arasında farklılık bulunmamaktadır. 18-25, 26-35 ve 36-45 yaş grubu kişilerin perfüzyon konuları ile ilgili eğitim alma isteği 46 yaş ve üstü grubu kişilerden anlamlı derecede daha yüksekti. Çalışma süresi ile ilgili olarak 0-3 yıl çalışma süresine sahip kişilerin perfüzyon konuları ile ilgili eğitim alma isteği 10 yıl ve üzeri süre ile çalışanlardan anlamlı derecede daha yüksekti. Ayrıca lise ve yüksek lisans mezunu kişilerin perfüzyon eğitimi konularında öğrenmenin önemli olduğunu düşünme düzeyi ön lisans mezunlarından anlamlı derecede daha yüksek olduğu verileri elde edilmiştir. Sonuç olarak katılımcıların çoğunluğunun belirli ders müfredatlarında perfüzyon eğitimleri aldığı sonuçları çıkmış olsa da eğitim taleplerinin olduğudur. Ayrıca okul müfredatlarında birliğinin olmamasına bağlı olarak bir standardizasyonun sağlanması gerekliliği ortaya çıkmıştır.

In our country, until the last years, perfusion education has continued in the relationship of master-apprentice without institutions providing education at an academic level. Then, universities offering associate degree, bachelor's degree, master's degree, and doctorate level education were opened. It was inevitable that there were deficiencies in this developing system. It is noteworthy that educational systems have similar curricula, but there is no strict curriculum unity. The current study investigates the deficiencies in the education system for people who are actively working as perfusionists. Our survey consists of five sections and one hundred and six questions. The demographic characteristics of the perfusionists, the pieces of training they received, their self-efficacy, whether they demanded training or not, and their approach to training subjects were questioned. The survey was aimed to detect problems of education in the field. According to the demographic characteristics; There is no difference between men and women, people with different levels of education, people with varying hours of work, and various types of training and perfusion training. Persons aged 18-25, 26-35, 36-45 were significantly more likely to receive training on perfusion issues than those aged 46. Regarding the duration of the study, the desire to receive training on perfusion subjects was significantly higher than that of the employees with a length of 10 years or more. Also, it was obtained that the level of thinking that it is essential for high school and graduate graduates to learn about perfusion education is significantly higher than the associate degree graduates. As a result, it was concluded that the majority of the participants received perfusion training in specific course curricula, but they had training demands. It has emerged that there is a lack of school curricula and that standardization is required.