İçsel büyüme modelleri (teorik çerçeve-ampirik bulgular)

Abstract

ÖZET Bu çalışma, ekonomik büyüme teorilerindeki son gelişmeleri incelemektedir. 1950'den 1980'li yıllara kadar etkisini sürdüren Neoklasik büyüme teorisi, ekonomik büyümeyi dışsal varsayıyor, kamu politikalarına etkinlik vermiyor, büyümenin determinantlarını tam olarak açıklayamıyordu. Özellikle Romer(1986) ve Lucas (1988)'m makaleleriyle başlayan yeni çalışmalar, büyümenin içsel değişkenlerce belirlenebileciğini ve kamu politikalarına önemli rollerin düştüğünü irade etmektedirler. Üç bölümden oluşan bu çalışmanın birinci bölümünde, ekonomik büyüme kavramı ve teorileri özetlenmiştir. Neoklasik büyüme teorisi, içsel büyüme teorisi için hem bir referans, hem de ayrılık noktasıdır. Bundan dolayı Neoklasik büyüme modeli ve implikasyonlan önemle ele alınmıştır. İkinci bölümde, yeni büyüme modellerinden yola çıkarak genel içsel büyüme modeline ulaşılmış, içsel büyüme modeli ile dış ticaret arasındaki ilişki incelenmiştir. Üçüncü bölümde, Doğu Asya ülkeleri ile ilgili araştırmalar yapılmış ve bazı ampirik çalışmalar ele alınmıştır.Bunların sonucunda içsel büyüme modellerinin öngördüğü değişkenlerle uzun dönem büyüme oram arasında pozitif ilişkiler bulunmuştur.Türkiye için yaptığımız ampirik çalışmada da aynı tespitler genel anlamıyla doğrulanmıştır. Sonuç olarak,içsel büyüme modellerinin, öngördükleri implikasyonlarla, ekonomi politikası yapımcılarına yol gösterebilecek nitelik arzettiği ortaya çıkmaktadır.

ABSTRACT In this study, recent d evelopments in the economic growth theories are studied. As it is known, Neoclassical growth theory -which had an autstandmg effect on economic issues from 1950's till 1980's - had considered economic growth as exogeneous and didn't give any importance on public politics at all. This result in the failure of it in explaining the determinants of economic growth. Studies beginning with the articles of Romer (1986) and Lucas(1988), argued that growth is widespreadly determined by endogeneous variables and public politics has a central importance in this process. This study consists of three parts.In the first chapter, the concept of economic growth and theories have been summarized. Neoclassical economic growth theory is both a reference and divergence point for endogeneous growth theory. For that reason, Neoclassical growth model and it's implications are covered critically. In the second chapter, by taking new growth models in to account, it is intended to reach general endogeneous model. The existence of relationship between endogeneous growth model and external trade has been provide. In the last chapter, some researches are made on Eastern Asian Countries; empirical studies was taken in to consideration. As a result of these, with the variables put forward by endogeneous growth modells. It is proved that there is a positive relationship between variables put forward by endogeneous models and long-run growth rate. The same result is valid for Turkey too. Empirical studies substantiate this argument. As a consequence, with their arguments, endogeneous growth modells shed light upon economic growth modells for economic policy makers.