Renal osteopatide gelişebilen non-enfeksiyöz, destrüktif spondilopatinin radyolojik tanısı

Abstract

ÖZET Uzun süredir dializ tedavisindeki olguların ve aynı zamanda differansiye dializ tedavi şekillerinin artması nedeniyle, dialize bağlı olarak gelişen kemik değişimlerinin konvensiyonel röntgen grafileri ve diğer görüntülüme teknikleri ile saptanması giderek önem kazanmaktadır. Klinik olarak hiçbir enflamasyon belirtisi saptan mamış 85 kronik hemodializ olgusunun periodik olarak radyolojik kontrollerinde 22 olguda (% 26) destrüktif, non-enfeksiyöz spondilopati saptanmıştır. Prediloksiyon alanları servikal ve lomber vertebralar olarak görülmüş tür. 9 olguda oligoscgnıental, 13 olguda monosegmental tutulum mevcuttu. 22 olgunun 18 inde (% 82) destrüktif spondilopati ile kistik iskelet değişimlerinin koinsi- dansı mevcuttu. Bu kistik oluşumların öncelikle el bileği ve femur boynundan geliştiği görüldü. Bu oluşum lara 8 olguda biopsi uygulandı, kist içerisindeki birik miş maddenin X' -2 mikroglobulin (amyloid) olduğu ortaya49 kondu. Aynı şekilde diskal ve paradiskal mesafelerde aynı maddenin mevcudiyeti görüldü ve bu proteinin işa retlenmesi ile yapılan sintigrafik incelemelerde resorp- siyon alanlarında birikimler saptandı. Destrüktif spondilopati ile dializ süresinin belirgin bir ilişki içerisinde olduğu ve dializ süresi nin uzaması ile spondilopatik değişimlerin oranında artış saptandı. Vertebralardaki değişimler ile kestik resorpsiyon- ların ve bunların terminal böbrek yetmezliğinin safhala rı ile ilişkileri, spondilopatinin böbrek yetmezliğinin ve hemodializin halen önemini koruyan ve karekteristik bir komplikasyonu olarak karşımıza çıkmasına neden olmaktadır.