Tip 2 diabetes mellituslu hastalarda Benazepril`in 5 ve 10 mg dozlarının direnci üzerine etkisi

Abstract

ÖZET Bu çalışmada ACE inhibitörlerinden Benazeprilin 5 ve 10 mg'lik dozlarının plaseboya göre insülin direnci üzerine olan etkisi araştırıldı. Tip II Diabetik normotansif 18 hasta çalışmaya alındı. 13'ü OAD+diyet, 5' i insülin+diyet alıyordu. Hastaların hiçbirinin daha önce konulmuş hipertansiyon tanısı yoktu ve ona yönelik tedavide almıyorlardı insülin duyarlılığım etkileyecek başka bir ilaç almıyor olmasına da dikkat edildi. Aynı hastalara 3 hafta plasebo ve Benazepril 5 ve 10 mg verildi, ikişer hafta ara verildi. Plasebo öncesi, plasebo sonrası, Benazepril 5 ve 10 mg sonrası İVİTT ile 0.,3.,6.,9.,12.,15. dakikalardaki kan şekeri değerlerine göre kitt değerleri tespit edildi. Mikroalbuminüri, HbAlc, bazal insülin ve AKŞ değerlerinede bakıldı, vücut ağırlıklarında ve tansiyon artriyellerinde tedavi öncesi ve sonrası arasında anlamlı farklılık gözlenmedi. Kitt, bazal insülin, mikroalbuminüri ve HbAlc değerleri Plaseboya göre Benazepril 5 ve 10 mg sonrasında istatistiksel olarak anlamlı değişiklik gösterirken; AKŞ ve BKI üzerinde istatistiksel olarak anlamlı değişiklik olmadı. Sonuç olarak ACE inhibitörlerinden Benazepril'in tedavi dozlarında Tip E Diabetik hipertansif hastalar dışında Tip II diabetik normotansif hastalarda da insülin duyarlılığını arttırdığı, mikroalbuminüriyi azalttığı, tansiyon arteriyel üzerine etkisinin olmadığı ve tedavide ilk seçilmesi gereken antihipertansif ajanların ACE inhibtörleri olması gerektiği söylenebilir. Çalışmamızdaki amaç bu tür hastalarda seçilecek ACE inMbitörlerinin dozunun belirlenmesi idi. Sonuçta Benazepril'in 5 ve 10 mg'lik dozlarının insülin duyarlılığım artırdığı ancak doza bağımlı olarak aralarında fark olmadığım gösterdik fakat bunu diğer ACE inhibitörleri için söyleyebilmek için başka çalışmalara gerek vardır. 44