Diabetes mellitus`lu hastalarda asemptomatik bakteriüri

Abstract

ÖZET Diabetes mellituslu hastalarda asemptomatik bakterirüri sıklığı ile bakteriürinin HbAıc, nöropati, glukozuri, hipertansiyon, anemi ve üriner albumin atılım hızıyla ilişkisini inceledik. Hasta grubunu, daha önce diabetes mellitus tanısı konularak tedavi verilmiş 100 (75 'i kadın 25 'i erkek) diabetik hasta, kontrol grubunu ise aynı özelliklere sahip 100 sağlıklı kişi oluşturmakta idi. Tüm hastalardan 24 saat ara ile 2 adet orta akım idrar örneği alındı. Her 2 idrar örneğinde 105 koloni /ml'nin üzerinde aynı bakterinin üremesi olanlar asemptomatik bakteriüri olarak kabul edildi. Aynı idrardan Neubaer kamarası ile sayım yapılarak mi de 10 lokosit ve üstü pyüri olarak değerlendirildi. Diabetik hastalarda, HbAıc değeri heparinli kandan, üriner albumin atılım hızı (UAER) ise 24 saatlik idrar örneğinden turbidimetrik yöntem kullanılarak ölçüldü. Diabetik hastalar EMG cihazı kullanılarak, sempatik deri yanıtı latansı, İstirahat ve hiperventilasyon arasındaki R-R interval farkı ölçülerek nöropati tespit edildi. Diabetli hastalarda bakteriüri oranı %26 (kadınlarda %30.7, erkeklerde %12.0), kontrol grubunda ise %7 (kadınlarda %9, erkeklerde %4) olarak bulundu. Diabetli hastalarda bakteriüri oranı kontrol grubundan anlamlı derecede yüksekti (p<0.05). Kadın diabetik hastalarla kontroller arasındaki bakteriüri farkı istatistiksel açıdan anlamlı olmasına (p=0.000) rağmen, erkek diabetik hastalarla kontrol grubu arasındaki fark istatistiksel açıdan anlamlı değildi (p=0.609). Diabetik hastalar diabet süresinin artışının bakteriüri oranını belirgin olarak arttığı bulduk (p=0.003). Bakteriüri ile nöropati, HbAıc, glukozuri ve üriner albumin ekskresyon hızı arasında anlamlı bir ilişki saptadık (p<0.05). Diabetik ve kontrol grupta en sık üreyen bakteri E.coli idi. Gruplar arasında bakteri tipi açısından anlamlı fark yoktu (p=0.584) Diabetik ve kontrol grupta izole edilen bakterilerin direnç paternleri açısından fark yoktu (p>0.05). Hipertansiyonun ve aneminin bakteriüri üzerine artırıcı etkisi gözlenmedi (p>0.05). 56Sonuç olarak diabetik hastalarda bakterimi sıklığı normal şahıslardan daha fazla orandadır. Bu sebeple semptom olsun veya olmasın diabetli hastalar pyüri ve bakteriüri yönünden mutlaka araştırılmalıdır. Diabetik hastalarda bakteriürinin tedavi edilip edilmeyeceği tartışmalı bir konudur, bu nedenle antimikrobial tedavinin verilip verilmeyeceği ve ne zaman verileceği konusunu aydınlatacak ileriye dönük çalışmalara ihtiyaç vardır. 57