Nokturnal enürezis sıklığı ve eşlik eden faktörler

Abstract

ÖZET Bu çalışma Sivas'ta yaşayan 5-15 yaş grubu çocuklarda nokturnal enürezis (NE) prevalansını, eşlik eden faktörleri ve tedaviyle ilgili özellikleri tanımlamak üzere düzenlendi. Üç haftalık süre içinde, üç ayrı sağlık ocağına başvuran ve çalışmaya katılmayı kabul eden toplam 1423 çocuğun anne-babasına bir anketör tarafından; sosyodemografik ve sosyoekonomik parametreleri, muhtemel ailevi stres kaynaklarını, NE'i olan çocukların klinik ve tedavi ile ilgili özelliklerini sorgulayan toplam 42 sorudan oluşan bir anket uygulandı. Veri analizi tanımlayıcı istatistikler ki-kare ve t-testi kullanılarak yapıldı. NE prevalansı %17.4'dü. Prevalans erkeklerde daha sıktı (erkek-kız oram: 1.55). Beklentiye uygun olarak, en yüksek prevalans 5 yaş grubunda tespit edildi ve her iki cinsiyette yaş büyüdükçe prevalans düşmekteydi. NE'i olan çocuklarda pozitif aile hikayesi sadece kardeşler göz önüne alındığında %36.4, geniş anlamda akrabalar göz önüne alındığında ise %76.5'di. Gece kendiliğinden kalkıp tuvalete gitme enüretik olmayan çocuklarda; gündüz sık idrar yapma ise enüretik çocuklarda daha sıktı (p<0.05). Babanın eğitim ve çalışma durumu dışında kalan sosyoekonomik ve sosyodemografik göstergeler NE ile ilişkisizdi (p>0.05). Zor uyanma, kaka kaçırma, zamanından geç doğma, doğumda geç ağlama ve bazı gelişim basamaklarının tamamlanmasında gecikme, düşük okul başarısı ve kötü sosyal uyum NE'i olan çocuklarda daha sıktı (p<0.05). NE probleminden dolayı endişeli olduğunu belirten anne-babaların oram %42.3'dü ve vakaların %33.2'si daha önce tedavi amacıyla doktora başvurmuştu. Sonuçta, bu çalışmadaki NE prevalansı ülkemizdeki diğer çalışmalarda ve diğer birçok ülkeden bildirilen prevalans oranlarıyla benzer olarak değerlendirildi. Anahtar kelimeler: Alt ıslatma, epidemiyoloji, nokturnal enürezis

SUMMARY This study was conducted to establish the prevalence of nocturnal enuresis (NE), to determine accompanying factors and to identify common methods of managing NE in Turkish children aged between 5 and 15 years living in Sivas. At three different primary healthcare center, during the 3 weeks study period, parents of 1423 children completed voluntarily a questionnaire consisted of 42 items under supervision of a researcher. The questionnaire asked about socioeconomic and sociodemographic data, enuresis data, medical history of children and families and family stressors. Descriptive statistics, chi-square and t-tests were used for data analysis. The reported prevalence of NE was 17.4%. NE was more prevalent among boys (male-female ratio: 1.55). The highest prevalence rate was found in the children aged 5 years and the rates, in agreement with the expectance, decreased by growing age without gender bias. The rate of positive family history was 36.4% for siblings only and 76.5% for enlarged family members of the nocturnal enuretic children. Significantly, more of the dry children reported that they woke up spontaneously at night to void compared with the nocturnal enuretic children (p<0.05). Nocturnal enuretic children had a significant tendency to frequent daily voiding (p<0.05). Sociodemographic or socioeconomic predictors, except fathers' educational or occupational status, were not in relation with the prevalence of NE. Urgency, soiling, post-mature born, delayed craying at birth, arousal difficulty, delay in achieving some developmental milestones, lower school performance and poor social adaptation were all associated significantly with NE (p<0.05). Of 42.3% all parents reported concern about bedwetting and only 33.2% of nocturnal enuretic children have been previously visited a physician for the management of NE. In conclusions, the prevalence rate of NE is, of this study, similar to those reported from other regions of Turkey and from most of other countries. Keywords: Bedwetting, epidemiology, nocturnal enuresis