Akut pulmoner embolide diffüzyon kapasitesi (DLco) ve pulmoner emboli tedavisinin DLco üzerine etkisi

Abstract

Pulmoner emboli (PE); tanı koyma araçlarındaki ilerlemelere karşın halen tanı ve tedavideki gecikmelerden ötürü morbititesi ve mortalitesi yüksek olan bir hastalıktır. Akciğerlerin karbonmoksid diffüzyon kapasitesi (DLCO), diffüz parankimal akciğer hastalıkların tanı ve izleminde kullanılan kolay ulaşılabilir, ucuz, tekrarlanabilen, komplikasyonu olmayan bir testtir.Biz bu çalışmada, akut pulmoner emboli teşhisi konan hastalarda DLCO düzeyini ve varfarin tedasinin DLCO üzerine olan etkisini incelemeyi amaçladık.Çalışmamıza PE tanısı konulan 23 hasta alındı, 1 hasta düşük molekül ağırlıklı heparin (DMAH) tedavisinden varfarine geçilemediği için çalışmadan dışlandı. Hastaların 10'u erkek 12'si kadındı, yaş ortalaması 58.3±3.6 yıldı. Hastalarımıza PE tanısı bilgisayarlı tomografi pulmoner anjiyografi (BTPA) ve/veya ventilasyon/ perfüzyon (V/Q) sintigrafisi ile kondu. Onbir hastamızda (%50) PE ile birlikte derin ven trombozu (DVT) tanısı mevcuttu. DMAH başlandığı gün birinci diffüzyon testi (Hep1) ölçümü yapıldı ve DLCO ortalaması %81.8±5.9 idi. Varfarin başlangıcında bakılan diffüzyon testi (V1) ortalaması %89.1±10.9'du. ?International normalized ratio (INR)? 2-3 arasında iken bakılan diffüzyon testi (V2) ortalaması 83.6±6.1'di. Üçüncü ayın sonunda bakılan diffüzyon testi (V3) ortalaması %101.7±5.1'di. Olgularımıza 6. ayda bakılan diffüzyon testi (V6) ortalaması ise %94.9±4.2'ydi. Hep1 ile V6 karşılaştırıldığında DLCO seviyesi yükselmişti ve aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.008). Ancak Hep1 ile V1, V2, V3 arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p >0.05).Sonuç olarak, bu çalışmada akut pulmoner embolide DLCO`nun düştüğü gösterilmiş, PE tanısı konulan hastalarda varfarin tedavisi ile azalmış olan DLCO`nun yükseldiği gösterilmiştir. DLCO ölçümü %80'in altında olan hastalarda ayırıcı tanıda pulmoner emboli de düşünülmelidir.Anahtar kelimeler: pulmoner emboli, DLCO, varfarin

Pulmonary embolism; in spite of developments in the diagnostic methods, still has high morbidity and mortality ratios because of the delays in the treatment. Carbonmonoxide diffusion capacity of the lungs (DLCO), as a cheap and repeatable test without complications, is used for diagnosis and follow-up of progression of the paranchimal diseases of the lungs.In the present study, we analyzed DLCO levels in patients with acute pulmonary embolism and evaluated the effect of warfarine treatment on DLCO.Twenty-three patients with PE were included the study. One patient excluded from the study because the treatment regime [low molecular weight heparin (LMWH)] could not be replaced with warfarine. Ten patients were male and 12 patients were female; mean age of our patients was 58.3±3.6 years. Our patients diagnosed with PE via computer tomography pulmonary angiography (CTPA) and/or ventilation / perfusion (V/Q) sintigraphy. Eleven patients (50%) had DVT with PE. On the day of LMWH started, first diffusion test (Hep1) was done and the mean DLCO was measured as 81.8±5.9%. Mean DLCO was 89.1±10.9% on the day of Warfarine (V1) was started. Mean DLco was found 83.6±6.1% when ?International normalized ratio (INR)? values were between 2-3 (V2). Mean DLCO at the end of 3th month (V3) was 101.7±5.1%. Mean DLCO in V6 (at the end of 6th month) was 94.9±4.2%. Mean DLCO in V6 was significantly higher than mean DLCO in Hep1 (p=0,008). However, there were no statistically significant difference between mean DLCO in Hep1 and mean DLCOs in V1, V2, and V3 months (p>0.05).In conclusion, we showed that DLCO can decrease in acute pulmonary embolism and it can increase in PE patients with warfarine treatment. In case when DLCO values are under 80% pulmonary embolism should be considered as differential diagnosis.Keywords: pulmonary embolism, DLCO, warfarine