Çok düzlemli kablo fiksasyon sisteminin biyomekanik dayanıklılığının araştırılması

Abstract

Kablo fiksasyon sistemi için son 30 yılda geliştirilen çok sayıda alet ve teknik, kaynamama ve fragman migrasyonu problemlerinin devam ettiğinin göstermektedir. Kablo fiksasyon sistemi günümüzde uzun kemik metafizer, metafizo-diafizeal uzun oblik yada spiral kırıklarda, osteotomilerde, revizyon protez cerrahisinde, periprostetik kırıklarda ve bir çok alanda kullanılmakla birlikte tespit stabilitesi ve devamlılığının korunması bazı açılardan sorunludur. Standart kablo fiksasyon sisteminde kablo migrasyonunu önlemek için yumuşak doku desteğine veya kemiğin anatomik çıkıntısına dayandırmak gerekmektedir. Kırık tesbiti sırasında her zaman bu gibi yardımcı unsurların olmaması bize farklı açılarda uygulanabilen ve daha stabil kablo fiksasyon sisteminin gereksinimi düşündürmüştür. Bu çalışmada subtrokanterik femur kırıklarında farklı tespit yöntemlerinin sağladığı aksiyel stabilitenin karşılaştırılması amaçlanmıştır.Çalışmada 12 adet dana femur kemiğine subtrokanterik oblik osteotomi yapılarak standart kablo fiksasyon sistemi ve çok düzlemli kablo fiksasyon sistemi ile tespit edildikten sonra aksiyel kompresyon testleri uygulandı. Elde edilen veriler SPSS ( Statistical Package for the Social Sciences ), (ver: 14.0) programına yüklenerek, verilerin değerlendirilmesinde Mann-Whitney U testi kullanıldı. Yöntemlere ait kompresyon kuvvet değerlerinin aritmetik ortalaması standart kablo fiksasyon sistemi için 787,33 N, çok düzlemli kablo fiksasyon sistemi için 1631,66 N olarak ölçüldü. Gruplara ait tespit yetersizliği ölçümleri karşılaştırıldığında gruplar arası farklılık anlamlı bulundu (p<0.05).Kırık yada osteotomi hattının çok düzlemli uzanımlarının önceden öngörülememesi, standart kablo fiksasyon sisteminin tek bir düzlemde fiksasyona izin vermesi ve metafizer metafizo-diafizer bölgede gevşemesi nedeni ile çok düzlemli kablo fiksasyon sistemi ile bu sorunların giderilmesinde mutlak bir üstünlük sağlamaktadır.

In the last 30 years developed numerous instrument and technics to cable fixation system have shown continue problems of nonunion and fragment migration. Cable fixation system that is problematic in some respects although is used at long bone metaphyseal, metaphyso-diaphysial long oblic or spiral fractures, osteotomy, revision prosthesis surgery, periprosthtetic fractures and a lot of field. In the standard cable fixation system, it must prop the soft tissue or anatomical prominence of bone to prevent of cable migration. The absence of as this auxiliary instrument during fracture fixation have been thought applicable of different angles ve more stabil cable fixation system requirment. In this study, comparison of axial stability of different fixation methods on subtrochanteric femur fractures have been purposed.In this study, after 12 calf femur bone was fixed with standard cable fixation system and multi-plane cable fixation system by subtrochanteric osteotomy, axial compression testleri was applied. Obtained data uploaded on SSPS ( Statisticial Package for the Social Sciences),(version:14.0) and Mann-Whitney U test was used to evaluate the data. Arithmetic mean of compression force values of technics was measured for standard cable fixation system as 787,33 N, for multi-plane cable fixation system as 1631,66 N. When fixation inadequacy measurements was compared, difference of between groups was determined significiant. (p<0.05)Multi-plane cable fixation system provides significant advantage in solving this problem because of multi plane elongations of line of fracture or osteotomy can not be foreseen, standard cable fixation system allows fixation on a single plane and relaxed on metaphyseal metaphyso-diaphsial region.