Zamyatin, Huxley, and Orwell: Utopian ideals and dystopian worlds

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Yevgeni Zamyatin'in Biz (1921), Aldous Huxley'nin Cesur Yeni Dünya (1932) ve George Orwell'in Bin Dokuz Yüz Seksen Dört (1949) adlı romanlarının analiziyle ütopya rüyasından distopya gerçeğine dönüşümü göstermektir. Zamyatin, Huxley ve Orwell kimliği ve kişiliği için mücadele eden ve sonunda bu çabasında başarısızlığa uğrayan ana karakterin çaresiz ruh halini sergileyerek geleceğin totaliter diktatörlüğüne karşı bir uyarı yapmak için gelecekten haber veren birer önsezi sunarlar.Tez, Thomas More'un Ütopya'sının bilgi verici ışığında, insanlar arasında eşitlik ve dayanışmaya dayanan ütopya ideallerinin analiziyle başlar. Bu amaçla giriş bölümü ütopyayı, bir tür olarak özelliklerini More'un Ütopya'sından yola çıkarak eleştirmenlerin düşünceleri yardımıyla anlatır. Daha sonra ise, ütopya ve distopya romanının özelliklerini ve ütopya ideallerinin nasıl değişime uğradığını ele alır. Birinci, ikinci ve üçüncü bölümlerde Biz, Cesur Yeni Dünya ve Bin Dokuz Yüz Seksen Dört distopya romanlarında ütopya ideallerinin düşüşü sunulur. Bu bölümlerde, bir ütopya ideali olan dayanışma fikrinin, her şeyi bilen ve her şeye gücü yeten bir yöneticinin daimi süren bakışı altındaki insanın tektip vatandaşlar haline getirilmesiyle değişimi tartışılır; böylece insanın kişiliğinden ve özgürlüğünden uzaklaştırıldığı görülür. Bu üç romandaki geleceğin totaliter devletleri yüksek gelişmiş teknolojiyi kendi çıkarları doğrultusunda insana zulmetmek ve insanı gözetim altında tutmak için kullanarak insanın bilincini ve hayal dünyasını kontrol ederler. Bu teknolojik dünyalarda, insanlar kalıtsal özelliklerinin sıkı denetimi yoluyla devletin taleplerine hizmet etmek için tasarlanmışlardır. Kimliğinden mahrum bırakılmış distopya karakteri büyük bir ümitsizlik içindedir. Ayrıca, dilin sınırlandırılması ve tarih ve edebiyat gibi geleneklerin yok sayılıp çarpıtılması distopyanın bu umutsuz ve kötümser havasına daha fazla katkıda bulunur. More'un Ütopya'sında ütopya idealleri olarak görülebilen temalar distopya gerçekliği ile tersine çevrilir ve Biz, Cesur Yeni Dünya ve Bin Dokuz Yüz Seksen Dört romanlarında hayal gücünün ve duyguların ortadan kaldırılmasıyla karanlık bir düşe dönüştürülür.Bu tez, bu yüzden, ütopya ve distopyanın içiçe geçmiş birer alt tür olduğu düşüncesi üzerine dayalıdır ve bu üç yazarın eserinde duyguları, hayal gücünü ve bireyselliği yok sayan ütopyaların olsa olsa distopik karanlık dünyalar kurmaya sebep olacağını açıklayıp örnekleyecektir.

The purpose of this study is to demonstrate the transformation of utopian dream to dystopian reality through an analysis of Yevgeny Zamyatin?s We (1921), Aldous Huxley?s Brave New World (1932) and George Orwell?s Nineteen Eighty-Four (1949). Zamyatin, Huxley and Orwell present a prophetic vision to make a warning against a future totalitarian dictatorship by displaying the desperate mood of the protagonist who struggles to preserve his identity and individuality yet ultimately fails in his attempt.The thesis begins with the analysis of utopian ideals which are based on equality and solidarity among people in the illuminating light of Thomas More?s Utopia. For this purpose, the Introduction part elucidates utopia and utopian characteristics as a literary genre starting with More?s Utopia with the help of the ideas of critics. Then, it seeks to discuss the characteristics of utopian and dystopian fiction and how utopian ideals are changed. In the first, second and third chapters the eclipse of the utopian ideals is introduced in three dystopian novels; We, Brave New World and Nineteen Eighty-Four. These chapters discuss how utopian ideal of solidarity is replaced with uniformity of individuals to turn them into identical citizens, who are under constant gaze of an omniscient and omnipotent ruler. So they depart from individualism and freedom. The future totalitarian states in these three novels control the consciousness and imagination of man through manipulating a highly developed technology for surveillance and torture. In these technological worlds, people are designed to serve the demands of the state through a strict control of their genetic qualities. The dystopian character who does not have an identity is desperate for his individuality and emotions. Moreover, restriction on language and distortion of both history and literature add more to this despair and pessimistic mood of the dystopia. The themes which can be seen as utopian ideals in More?s Utopia are reversed, with dystopian reality and transformed into a dark vision through the annihilation of imagination and emotions in We, Brave New World and Nineteen Eighty-Four.This dissertation is therefore primarily organized around these topics, to show that utopia and dystopia mingle with each other and it will demonstrate and exemplify that eradication of emotions, imagination and individuality in utopias of these three authors? works merely create dystopian dark worlds.