Endoskopik Dakriyosistorinostomi ameliyatı yapılmış hastalarda kese histopatolojik özelliklerinin prognoza etkisinin değerlendirilmesi

Abstract

Epifora, otolaringoloji ve oftalmolojide sık rastlanan bir yakınmadır. Epiforanın tedavisinde amaç gözyaşının buruna geçişini düzgün bir şekilde sağlamaktır. Medikal tedavinin yetersiz kaldığı durumlarda cerrahi olarak pasajı sağlamak gereklidir. Günümüzde DSR temel olarak endonazal ve eksternal olmak üzere iki yöntemle uygulanmaktadır. En-DSR' nin hem işlem hem de hastalık tekrarı açısından eksternal DSR'e kıyasla avantajlı özelliklere sahiptir. DSR ameliyatları sonrasında rekürrensler olabilmektedir. Bu araştırmanın yapılmasındaki amaç, En-DSR ameliyatı yapılan hastalardaki nüks (hastalık tekrarlama) oranlarını tespit etmek, beraberinde ameliyat sırasında alınmış olan kesenin histopatolojik özellikleri ile hastalığın tekrarlama arasındaki ilişkiyii ortaya koymaktır.Çalışmaya dahil edilen hastalar Göz Hastalıkları A.D. ile işbirliği kapsamında Anabilim dalımıza En-DSR ameliyatı yapılmak üzere yönlendirilmiş ve yapılan incelemelerde lakrimal keseleri normal ya da dilate olan postsakkal stenozlu olgulardır. Bu çerçevede, Celal Bayar Üniversitesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı'nda 1995?2010 tarihleri arasında kronik dakriyosistit tanısı ile En-DSR uygulanan 78 hasta sorgulama ve kontrol muayene amaçlı çağrıldı. Ancak sadece 34 hasta (%44) kontrol muayenesine geldi. Ayrıca kontrole gelen hastalar; yaş, cinsiyet, takip süresi, primer ya da revizyon cerrahi, silikon tüp uygulanması, En-DSR ile eş zamanlı rinolojik cerrahi, intraoperatif ve postoperatif komplikasyonların varlığı ve postoperatif subjektif şikayetler açısından değerlendirildi. Hastalara rutin KBB ve endoskopik muayene ile fluorescein testi uygulandı. Kontrole gelen 34 hastanın 25'inin (%73.5) lakrimal kese örnekleri Patoloji A.D.'ı tarafından histopatolojik (yangısal hücre infiltrasyonu, fibrozis, kapiller damar proliferasyonu ve kronik yangı skoru açısından) incelemeye alındı.Tüm olgularda postoperatif kontrol süresi (p=0.598), yaş (p=0.502), cinsiyet (p= 0.649), silikon tüp uygulaması (p= 0.249), En-DSR ile eş zamanlı sinonazal cerrahi uygulaması (p= 0.541), primer/revizyon cerrahi (p= 0.390) ile iyileşme sonuçları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmadı. Patoloji A.D. tarafından değerlendirilen 25 lakrimal kese preparatlarındaki hücre infiltrasyonu (p=0.05), fibrozis (p=0.05), kronik yangı skoru (p=0.03) ile iyileşme sonuçları arasında istatistiksel anlamlı bir ilişki saptandı. Bu sonuç ile lakrimal kesede yangı skoru şiddetlendikçe başarı oranının düştüğü gösterilmiştir.Kronik yangı skorunun rekürrens açısından kötü prognoz kriterleri içerisinde olduğu düşünülebilir. Bu nedenle daha önceki çalışmalarda rutin histopatolojik değerlendirme önerilmezken, bu çalışmada elde ettiğimiz veriler doğrultusunda En-DSR sırasında rutin lakrimal kese biyopsisi alınması ile rekürrens olabilecek ileri derecede yangısı olan olguların daha yakın takip edilmesi gerektiği önerilebilir. Sonuç olarak, bu çalışma bize lakrimal kesede fibrozis, yangısal hücre infiltrasyonu ve kronik yangı skoru arttıkça iyileşmenin olumsuz etkilendiğini düşündürmektedir.

Epiphora is a common complaint in otolaryngology and ophthalmology. The main goal of the epiphora treatment is to maintain the proper passage of the tear into the nasal cavity. This passage is provided when the medical treatment is insufficient. Recently, DSR is basically practiced in two ways; via endonasal route or via external route. En-DSR has more advantages when compared to external DSR in terms of recurrence formation and procedure application. Nevertheless, recurrences are common following the DSR operations. The objective of this study is to determine the recurrence rate of the patients following En-DSR procedure and to assess the relationship between histopathologic properties of the excised nasolacrimal sac and the recurrence rate of the disease.Patients who were assigned to this study were documented to have postsaccal lacrimal stenosis with a normal or diluted lacrimal sac following their evaluation at Departments of Otorhinolaryngology and Ophthalmology, and were directed to our clinic for En-DSR Seventy eight patients who had gone En-DSR between 1995?2010 in Celal Bayar University Department of Otolaryngology with diagnosis of chronic dacryocystitis are called for an interview and control examination. However, only 34 patients (%44) answered the call. These 34 patients were assessed for their age, sex, and follow up period, primary or revision surgery, silicon tubing application, simultaneous En-DCR with rhinologic surgery, presence of intraoperative and postoperative complications, presence of postoperative subjective complaints. Routine endoscopic examination and fluorescein test were performed to these patients.Histological scoring of the lacrimal sac specimens of 25 out of 34 (73.5%) control patients were examined for inflammatory cell infiltration, fibrosis, and chronic inflammation scores in terms of capillary proliferation were done at Department of Pathology of Celal Bayar University.Postoperative control period (p=0598), age (p=0502), gender (p=0649), silicone tube application (p=0249), En-DCR concurrent sinonasal surgery application (p=0541), primary/revision surgery (p=0.390) were not statistically significant for all cases., There was a statistically significant relationship between inflammatory cell infiltration (p=0.05), fibrosis (p=0.05), chronic inflammation score p=0.03) and recovery rates in 25 lacrimal sac preparations which were assessed by Department of Pathology. According to these results it was shown that as the lacrimal sac inflammation score severity increases, the success rate of the procedure decreases.It can be concluded that chronic inflammation scores are one of the criteria for the poor prognosis in terms of recurrence. Therefore, previous studies don?t suggest the routine histopathologic evaluation. However, according to the obtained data in this study, during En-DSR routine lacrimal sac biopsies must be done in order to identify the high risk patients for the recurrence with severe inflammatory score. These patients should be put on close follow up. Consequently, this study shows us the increase in lacrimal sac fibrosis, inflammatory cell infiltration and chronic inflammation scores affect the recovery negatively.