Architecture, nostalgia & public interiors: The case of hotel lobbies

Abstract

Bu çalışmada kamusal iç mekanlarda nostaljı kavramına odaklanılarak otel lobileri üzerine karşılaştırmalı bir araştırma yapılmıştır. Tezin literatür araştırması kısmında 'nostalji' kavramına farklı yaklaşımlar, melankoli, ütopya, Zymunt Bauman'ın kaçış'ı ve onun onyıl kavramıyla ilişkisi üzerinden tartışılmaktadır. Ayrıca anlatısal nostalji (narrative nostalgia), ve onun Amerikan film endüstrisi tarafından metalaştırılması, özellikle peçeli Osmanlı kadını ve harem olgusu üzerinden Doğu'nun mistifikasyonuna katkısı; 19. Yüzyıl sonu Osmanlı İmparatorluğu'na yönelik Batı kaynaklı oryantalist yaklaşımlar ve 1950'ler İstanbul'unun modernleşmesi ayrıntılı olarak incelenerek tezin alan araştırmasının temelini oluşturmuştur. Alan araştırması için Orient Express misafirlerini ağırlayan efsanevi/söylencesel Pera Palas Oteli lobisi ve tam da bir kimlik bunalımı yaşanan ve şehir peyzajının yokoluşuna dair melankolinin deneyimlendiği dönemde Türkiye'deki ilk modernist otel olarak beliren Hilton'un lobisi seçilmiş; her iki otelde yapılan yarı yapılandırılmış görüşmelerle kendi geçmişlerine bağlılık düzeyleri farkılaşan kadınların nostalji'yi deneyimleme eğilimleri ve seçilen iki otel lobisinin nostaljik çağrışımlar yapan mekansal ve donatısal öğeleri karşılaştırmalı olarak incelenmiştir.

In this thesis I focus on the conception of nostalgia in public interiors with an emphasis and case study on hotel lobbies. Within the scope of the literature review, I discuss the various definitions of nostalgia, through the concepts of melancholia, utopia, Zygmunt Bauman's escape and its relation to the decade. Furthermore, I examine narrative nostalgia, its commercialisation through the American film industry and Western narrative nostalgia's impact on the mystification of the East especially through the depiction of the veiled Ottoman harem women. Analysing the orientalisation of the end-of-nineteenth-century Ottoman Empire and the Western modernisation of Istanbul in the 50s provides the basis for a comparative research on the concept of nostalgia at the hotel lobbies of the mythical Pera Palace Hotel (with its famous guests arriving en masse via the Orient Express) and the Hilton Hotel Istanbul, which rose as the first modernist hotel in Turkey at a time of a national identity crisis and an overall melancholy for a lost cityscape. With this research, including semi-structured interviews at both hotel lobbies, I investigate the tendency of varying female individuals to experience nostalgia depending on their degree of attachment to memories of their own past, while unfolding the impact of spatial elements, such as furniture, colours and dimensions that call forth nostalgia in hotel lobbies due to narratives and experiences associated with them.