Deri potansiyeli habituasyon hızlarının sedanterlerde ve antrene sporcularda karşılaştırılması

Abstract

ÖZET Çalışmamızın amacı normal fizyolojik konumda sempatik sistemin indirekt kontrolü altında bulunan deri potansiyel yanıtlarının sedanterler ile antrene sporculardaki habituasyon hızlarını saptamak ve bu iki grup arasında bir farklılık gösterip göstermediğini araştırmaktı. Bu araştırma, toplam 52 (22 antrene sporcu, 30 sedanter) gönüllü erkek denek üzerinde yapıldı. Deneklerden sedanterlerin nabız ortalamaları 73.03±2.31/dk., antrene sporcuların- ki ise 56.04±1.08/dk. değerlerindeydi. Deri potansiyel yanıtlarını tetiklemek için uyanlar sağ kolulnar siniri üzerinden her deneğe toplam 16 adet kare dalga tek şoklar (1200(j.s. süreli, 5 mA şiddetinde) halinde ve 20-50 sn. arasında rastlantısal intervallerde uygulandı. Tekrarlayan uyanlara karşı deneklerin verdikleri deri potansiyel yanıtlan, ses izolasyonuna sahip Faraday kafesinde (loş aydınlatma ve 20±2 °C sıcaklıkta) sol koldan hipotenar kabarıklık ile kol iç yüzü arasında polorize olmayan Ag/AgCİ elektrodlan (iç çapı 7 mm) kullanılarak Nihon Kohden poligrafında kaydedildi. Sedanterlerin deri potansiyel yanıt genliklerinin ortalamalan antrene sporcularınkine göre büyük seyretmesine rağmen her uyan için ayn ayn gruplararası Student-t testi ile karşılaştırıldıklarında aralarındaki fark istatistiksel açıdan anlamlı bulunamamıştır (p>0.05). Habituasyon hızlanmn karşılaştırılmasında ise aynı değerler kullanılarak grup içi, tekrarlı ölçümlerde varyans analizi yapıldığında fark anlamlı (p<0.01) bulunmuştur. Bu testin devamı niteliğinde yine grup içinde deney gruplan ortalamaları ikişerliolarak incelendiğinde sedanterlerin onuncu uyandan, antrene sporcuların ise yedinci uyandan sonra istatistiksel açıdan önemlilik göstermediği tespit edilmiştir. Buradan antrene sporcuların sedanterlere oranla daha hızlı bir habituasyon gösterdiği söylenebilir. Bu sonuç sedanterlerde sempatik tonusun, antrene sporcularda ise vagal tonusun daha etkin olduğu gerçeği ile uyum içindedir.

45 VIL SUMMARY THE COMPARISON OF THE SKIN POTENTIAL HABITUATION RATES IN THE SEDENTARY SUBJECTS AND THE TRAINED SPORTSMEN The aim of the present study was to investigate the habituation rates of the skin potential response in the sedentary subjects and the trained sportsmen, and to find out if there was any difference between these two groups. A total of 52 voluntary male students (30 sedentary subjects, 22 trained sportsmen) par ticipated in the experiment. The mean pulse rates of the sedentary subjects and the trained sportsmen were 73.03± 2.31/min and 56.04±1.08/min, respectively. In order to initiate the skin potential responses 16 square-wave electrical shock stimuli ( 1200 us duration, 5mA intensity) with 20-50s random interstimulus interval were presented to each subject over the ulnar nerve of the right arm. The skin potential responses of the subjects to repeated stimuli were recorded on Nihon Kohden polygraph in sound isolated Faraday cage (under dim light and at 20±2°C temperature) between the hypotenar eminence and volar forearm surface with nonpolarizable Ag/AgCl electrodes (an inner diameter of 7 mm). Although the sedentary subjects had higher means of skin potential response amplitudes than the trained sportsmen, these differences were not statistically significant (p>0.05) according to Student-t test among the groups. But when the habituation rates were compared with ANOVA and Tukey test within the groups the46 difference was found to be statistically significant (p<0.01). The sedentary subjects and the trained sportsmen showed no statistically importance after 10th and 7th stimuli, respectively. Depending upon this we can say that the trained sportsmen showed a more rapid habituation than sedentary subjects. This finding is in approp riateness with our previous knowledge of the sympathetic tonic activity is more effective in the sedentary subjects while the vagal tonic activity in the trained sportsmen.