İzole tavşan korpus kavernozumda adenozin ve adenin nukleotidlerinin oluşturduğu gevşeme cevapları üzerinde uzun süreli testesteron propiyanat kullanımının etkileri

Abstract

ÖZET Erektil disfonksiyonu olan ve plazma testosteron düzeyleri düşük bulunan bazı hastalarda androjenle yerine koyma tedavisinden sonra erektil disfonksiyonlarda düzelme görüldüğü bildirilmiştir. Normal seksüel ilgi ve aktivite için androjenlerin yeri kesin olarak bilinmemekte ve optimal fonksiyon için gerekli androjen miktarı kişiden kişiye değişmektedir. Ayrıca testosteronun bazı otonomik reseptörlerin dansitesi üzerinde çeşitli etkilere sahip olduğu. L- arginin/NO sisteminin seks hormanlan da dahil olmak üzere çeşitli faktörler tarafından etkilendiğini göstermişlerdir. Bu çalışmada izole tavşan korpus kavernosum (KK) şeritlerinde adenozin. ATP, ADP'ye bağlı gevşemeler üzerinde uzun süreli testosteron propiyonat (TP) tedavisinin etkilerini saptamayı amaçladık. Bu amaçla tavşanlar dört gruba ayrıldı; kontrol grubu, bir aylık testosteron uygulanan grup, iki aylık testosteron uygulanan grup ve iki aylık testosteron uygulandıktan sonra iki aylık ilaçsız bir interval bırakılan grub. Gerek kontrol, gerekse deney grubunda bulunan tavşanlardan anestezi altında zedelenmeden çıkarılan penis dokusu çevre dokulardan temizlendi ve izole korpus kavernozum şeritleri hazırlandı. Hazırlanan şeritler Krebs-bikarbonat solüsyonu içeren 20 ml'lik organ banyosuna asıldı. 2 gr ön gerilim altında 1.5 saat dengelenmeye bırakıldı ve gevşeme cevaplan izometrik olarak Grass poligrafa kaydedildi. ATP ve ADP, fenilefrinle önceden kastırılmış izole KK şeritlerinde endotele bağımlı gevşemeler oluşturdu. Organ banyosuna spesifik nitrik oksit sentez inhibitörü L-n monometil arginin (L-NMMA) ilavesi ATP ve ADP'ye bağlı gevşeme cevaplarını tamamen ortadan kaldırdı. ATP ve ADP'ye bağlı gevşeme cevaplan 1 ve 2 aylık TP tedavisinden sonra kontrol grubuna göre anlamlı şekilde artarken, 2 ay TP38 tedavisini takiben 2 ay ilaçsız bırakılan grupta gevşeme cevaplan tekrar azalarak kontrol grubuna yaklaştı. Adenozin gevşeme cevaplan gerek organ banyosuna L- NMMA ilavesi, gerekse uzun süreli TP tedavisinden sonra istatistiksel olarak anlamlı şekilde değişmedi. 1 ve 2 aylık TP tedavisini takiben ATP ve ADP'yc karşı gevşeme cevaplarının anmış olması; purinerjik reseptör dansitesinin veya uyan-ecvap çiftinin artmasına, ya da NO'nun sentez vc/veya salıverilmesinin artmasına bağlı olabilir. Bir diğer olasılık uzun süreli TP tedavisinden sonra NO'ya KK düz kas hücrelerinin duyarlılığının artmış olmasıdır. Ancak düz kaslarda direkt etkiyle kasılma ve gevşeme oluşturan KC1 ve Sodyum- nitropurisiyala karşı cevapların değişmemiş olması bu olasılığı ortadan kaldırmaktadır. Sonuç olarak. TP tedavisinin purinerjik yanıtlan postsinaptik düzeyde reseptörleri etkileyerek veya presinaptik sinir etkinliğini değiştirerek yada L-arginin/NO sistemi etkileyerek değiştirebileceği düşünülmektedir.