Total gastrektominin sıçan sindirim kanalı morfolojisi üzerine etkisi

Abstract

TOTAL GASTREKTOMININ SIÇAN SİNDİRİM KANALI MORFOLOJİSİ ÜZERİNE ETKİSİ Gastrektomi mide kanserlerinde en çok kullanılan etkili bir tedavi yöntemidir. Bu çalışmada, total gastrelrtominin sindirim kanalı morfolojisi üzerindeki etkisinin ışık ve elektron mikroskopi düzeyinde incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmamızda Cumhuriyet Üniversitesi Deney Hayvanları Laboratuvarında üretilen 50 adet sıçanın midesi çıkarılarak özofago-duodenostomi şeklinde total gastrektomi yapılmıştır. Operasyondan 15 ve 30 gün sonra özofagus-duodenum anastomoz bölgesi, duodenum, jejunum, ileum ve kolondan alınan doku örnekleri Hematoksilen-Eosin, colloidal iron-PAS, James teknik ve Mallory Azan'la boyanmıştır. Karsinoembriyonik antijen (CEA) için yapılan immünohistokimyasal boyamada CEA'nın immünolokalizasyonu belirlenmiştir. Total gastrektomi sonrası hayvanlarda zayıflama indeksi %35 olarak bulunmuştur. Mide sekinde genişleme yapan anastomoz bölgesinde duodenum mukozasında villus boyunda kısalma ve villuslar arasında kaynaşmalarla bu bölge mide mukozasına benzer bir düzenlenme göstermiştir. Sindirim kanalı boyunca (duodenum, jejunum, ileum ve kolon) epitel hücrelerinin apikal yüzeyinde bulunan mikrovilluslann düzensiz ve seyrek olduğu, hücre içerisinde bulunan mitokondrilerin krista yapılarının bozulduğu belirlenmiştir. Goblet hücrelerinin salgı miktarındaki azalma ışık ve elektron mikroskop düzeylerinde tespit edilmiştir. Lamina propria ve submukozada yoğun lenfosit infîlitrasyonu, kollagen ve retiküler lif birikimi gözlenmiştir. Sindirim kanalı boyunca tunika muskularisin sirküler longitudinal kas hücrelerinin ve Auerbach'ın miyenterik pleksusunun hipertrofık olduğu belirlenmiştir. Karsinoembriyonik antijen (CEA) için yapılan immünohistokimyasal boyamada lamina propria, submukoza ve tunika muskularis tabakaları kuvvetli pozitif özellik göstermiştir. Sonuç olarak, total gastrelrtominin bütün sindirim kanalı boyunca çeşitli morfolojik bozukluklara neden olduğu görülmüştür. 121

Summary THE EFFECT OF TOTAL GASTRECTOMY ON THE MORPHOLOGY OF RAT DIGESTIVE TRACT Gastrectromy is an efficient therapy method frequently used in stomach cancers. The purpose of the present study is investigated to find out the possible effects of total gastrectomy on digestive tract morphology. Fifty rats were undergone total gastrectromy via oesophago-duodenostomy, and digestive tract morphology was determined at light and electron microscopical levels. Fifteen and 30 days after operation, oesophago-duodenal anastomatic region, duodenum, jejunum, ileum and colon samples were evaluated light microscopically by using several staining techniques such as haemotoxylene-eosin, colloidal iron-PAS, James' Technique and Mallory- azan. In addition, carsinoembryonic antigen (CEA) immunolocalization was also determined in those tissue sections. The weight-loss index of experimental group animals following total gastrectromy was fond to be 35%. Anastomatic region of duodenum appeared to be dilated like a stomach and showed a decrease in villous height and also had intervillous fusions as seen in like stomach mucosa. Experimental group animals demonstrated irregularly arranged and scattered microvilli also mitochondria with degenerated crista in the epithelia of whole digestive tract (duodenum, jejunum, ileum and colon). In addition a decrease in the goblet cell secretion was also observed both in light and electron microscopical examinations. A dens lymphocytes infiltration and collagen and reticular fiber accumulation in the lamina propia and submucosa were evident. Throughout the digestive tract, circular and longitudinal layers muscle cell and Auerbach's myenteric plexus seemed to be hypertropic. Immunohistochemical staining of these tissues for carsinoembryonic antigen (CEA) revealed a strong positivity in lamina propia, submucosa and tunica muscularis regions. In conclusion, it could be suggested that the total gastrectromy causes adverse morphological changes throughout the digestive tract. 122