N-asetil sistein`in ve allopürinol`ün antioksidan özellikleri açısından kırık iyileşmesi üzerine etkilerinin deneysel olarak incelenmesi

Abstract

ÖZET Kemik kırığı oluştuğunda yüksek miktarda serbest radikaller oluşmaktadır. Ancak serbest radikallerin ve antioksidanlann kırık iyileşmesi üzerine etkilerinin değerlendirildiği çalışmalara oldukça az rastlanmaktadır. Serbest radikallerin meydana getirdiği doku hasarını önlemede etkili oldukları yapılan çalışmalarla kanıtlanmış olan NAC ve allopürinoPün, çeşitli alanlarda yararlı etkileri gösterilmiş, ancak kırık iyileşmesi üzerine etkilerinin değerlendirildiği bir çalışma yapılmamıştır. Bu çalışmadaki amaç, N-asetil sistein ve allopürinol'ün kırık iyileşmesi üzerine etkilerini araştırmaktır. NAC ve allopürinol'ün kırık iyileşmesi üzerine etkilerinin değerlendirildiği bu çalışmada yetmiş sekiz adet rat kullanılmıştır. Bir grup rat hiçbir işlem yapılmamış kontrol grubu olarak kullanılmıştır. Kalan ratlar, N-asetil sistein grubu, allopürinol grubu ve kontrol grubu olarak üç gruba, her bir grupta kendi arasında 5., 10., 20. ve 30. gün olmak üzere dört alt gruba ayrılmıştır. Tüm rafların sağ fîbulalan manuel angulasyon yöntemi ile kırılmıştır. Deney gruplarına kırık oluşturulmadan bir gün önce ilaç uygulanmaya başlanmış ve kırık oluşturulduktan sonra on gün uygulamaya devam edilmiştir. 5., 10., 20. ve 30. günler sonunda lipid peroksidasyonu ölçümü için rafların kalbinden kan örnekleri alınarak ratlar sakrifiye edilmiştir. Sakrifiye edilen rafların sağ alt ekstremiteleri kalça seviyesinden ayrılarak radyolojik ve histolojik değerlendirmeye alınmıştır. Bu çalışmada elde edilen biyokimyasal, radyolojik ve histolojik veriler, NAC 'm kırık iyileşmesini hızlandırdığını ve kemik kalitesini arttırdığını,AllopürinoPün ise mineralizasyon sürecinde etkili olduğunu, ancak kırık iyileşmesini hızlandırmadığını göstermektedir. Anahtar kelimeler: N-asetil sistein, allopürinol, kırık iyileşmesi, serbest oksijen radikalleri, antioksidanlar, rat.

SUMMARY When bone fractures, free radicals occur in a great amount. Yet, studies in which free radicals and the effects of antioxidants upon fracture healing were evaluated, are rarely seen. It has been indicated that NAC and Allopurinol, which were proved to be effective in preventing the tissue damage caused by free radicals through studies done, are beneficial in various fields. Yet, a study in which its effect upon bone fracture are evaluated, has not been done. Our purpose in this study research the effects of NAC and Allopurinol upon fracture healing. Seventyeight rats were used to evaluate the effect of NAC and Allopurinol on fracture healing in this study. One group rat were used as the control group without exposing any application. The others were divided into three group as the NAC group, the Allopurinol group and the control group, and each group were divided into four subgroup as 5th, 10th, 20th, and 30th day. The right fibulas of all rats were fractured through manuel angulation. The experimental groups were started to be administered drug one day before bone fracture and following bone fracture, administration was continued for ten days. At the end of 5th, 10th, 20th, and 30th days blood samples were taken from rats hearts for the measure of lipid peroxidation and then the rats sacrificed. The right lower extremites of sacrified rats were seperated from hip level and then taken for radiological and histological evaluation. Biochemical, radiological and histological data obtained in this study shows that NAC accelerated bone healing and increased bone quality, and thatAllopurinol was effective in the process of the mineralization, but not accelerated fracture healing. Key words: N- Acetyl cysteine, allopurinol, fracture healing, free oxygen radical, antioxidant, rat.