Heksitidin, klindamisin ve metronidazolün sitotoksisitesi ve trıchomonas vagınalıs üzerine ın vıtro etkisi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, heksitidin, klindamisin ve metronidazolün metronidazole dirençli ve hassas suşlarda T. vaginalis üzerine in vitro etkilerini ve sitotoksik potansiyellerini araştırmaktır.Kamçılı bir protozoon olan Trichomonas vaginalis, hemen her toplumda görülen, insanın ürogenital sistemini etkileyen, kadınlarda çoğunlukla semptomatik ama erkeklerde sessiz seyreden bir enfeksiyona yol açar. Evriminde sadece trofozoit dönemi bulunan parazit, çoğunlukla cinsel yolla bulaşarak enfeksiyona neden olur. Tek konağı insandır. Hastalığın inkübasyon devresi 4-28 gündür. Kadınlarda vajinada, erkeklerde ise uretrada yerleşen T. vaginalis, yerleştiği bölgelerde dokular içine girmez fakat buradaki hücre ve dokular üzerine toksik etki oluşturur. Parazitin etkisiyle damarların genişlediği, kanamaların görüldüğü, çoğunluğu lenfositlerden oluşan yangı reaksiyonlarının geliştiği bildirilmiştir. Bu parazitozun tanısında çoğunlukla direkt inceleme, boyayarak inceleme ve kültür yöntemleri kullanılır. Hastalığın tedavisinde ise metronidazol, secnidazol gibi ilaçlar tercih edilir. Heksitidin, klindamisin ve metronidazolün 50, 25, 12.5, 6.2, 3.1, 1.5 ve 0.7 mM konsantrasyonlarının L929 fibroblast hücreleri üzerine in vitro sitotoksik etkileri XTT yöntemiyle araştırıldı. Sitotoksisite sonuçlarımıza göre, metronidazol 12.5 mM konsantrasyonundan itibaren hücreler üzerine toksik etkisi göstermezken, diğer iki molekül deneyde kullanılan tüm konsantrasyonlarda, hücreler üzerine toksik etki gösterdi. Araştırmada, deneyde kullanılan üç molekülün yine aynı konsantrasyonlarda metronidazole hassas ve dirençli T. vaginalis suşları üzerine in vitro etkisi, ölü-canlı trofozoitleri ayıran Trypan blue boyası ile yapıldı. Her zaman aralığında (6., 12., 24., ve 48. saatlerdeki) trofozoitler inverted mikroskopta izlendi ve ölü-canlı trofozoitlerin sayısı belirlenerek kontrole göre yüzdesi hesaplandı. Heksitidin ve klindamisin moleküllerinde 50, 25 ve 12.5 mM konsantrasyonlarında 6. saatten itibaren canlı trofozoite rastlanmadı. Araştırmamızda kullandığımız üç molekül kıyaslandığında T. vaginalis üzerine toksik etkisinin en az olduğu molekülün metronidazol olduğu belirlendi. Metonidazolün 50 ve 25 mM konsantrasyonlarında canlı trofozoit belirlenemezken, diğer iki molekülden farklı olarak 12.5 mM konsantrasyonunda 6. saatte %11.2, 12. saatte %4.6 oranında canlı trofozoit belirlendi. Araştımada, üç molekülün de etkisini metronidazole hassas ve dirençli suşlarda kıyasladığımızda, dirençli suşta canlılık yüzdesinin daha fazla olduğu tespit edildi. Bu fark üç molekülün, bütün konsantrasyonlarında anlamlı bulundu (p<0,05).Sonuç olarak; bakteriyel vajinit ve T. vaginalis enfeksiyonunda risk faktörleri benzerdir bu nedenle birlikte görülme ihtimalleri de yüksektir. Bakteriyel ve fungal etkenli vajinit tedavisi için piyasada heksitidin ve klindamisin içeren preparatlar bulunmaktadır. Araştırma sonuçlarımıza göre heksitidin ve klindamisin T. vaginalis üzerine etkisi metronidazolden yüksektir. Fakat, sitotoksik potansiyellerini göz önüne aldığımızda, T. vaginalis tedavisinde metronidazolün kullanılması en uygun tercih olacağı kanısındayız. Buna yanında yaptığımız in vitro deneyler, bakteriyel veya fungal etkenlerin neden olduğu vajinit olgularının tedavisinde kullanılan heksitidin ve klindamisin içeren preparatların, kişinin ek olarak T. vaginalis ile enfekte olması durumunda bu enfeksiyonu da tedavi edebileceğini düşündürdü. Bu konunun net bir şekilde ortaya konması için in vivo deneylere ve klinik araştırmalara ihtiyaç vardır.Anahtar Kelimeler: Trichomonas vaginalis, heksitidin, klindamisin, metronidazol, sitotoksisite

The purpose of this study was to investigate in vitro effects on T. vaginalis strains, which were suspectible and resistant to metronidazole and cytotoxic potentials of hexetidine, clindamycin and metronidazole.Tichomonas vaginalis which is a flagellate protozoan leads to an infection seen in almost every society, affecting urogenital system of humans, which is mostly symptomatic in women, but coursing silently in men. The parasite which has only the trophozoite period in the evolution, mostly transmits sexually, causing the infection. It's only host are humans. Incubation period of the disease is between 4 and 28 days. T. vaginalis which is located in the vagina in women and in the urethra in men, does not penetrate into the tissues found in the region in which it is located, but poses toxic effect on the cells and tissues found here. It has been reported that the vessels were dilated, hemorrhages were seen and inflammatory reactions, mostly due to the lymphocytes were developed by effects of the parasite. Mostly, direct examination, staining and culture methods are used for the diagnosis of this parasitosis. Medicines like metronidazole and secnidazole are preferred in the treatment of this disease.In vitro cytotoxic effects of 50, 25, 12.5, 6.2, 3.1, 1.5 and 0.7 concentrations of hexetidine, clindamycin and metronidazole on L929 fibroblast cells were studied using XTT method. According to our cytotoxicity results, no toxic effect was found on the cells from 12.5 mM concentration of metronidazole, while the other two molecules showed toxic effects on the cells in all the concentrations used in the experiment. In this research, in vitro effects of three molecules used in the experiment on the same concentrations of T. vaginalis strains, which were suspectible and resistant to metronidazole were carried out through the Trypan blue which distinguishes the dead-viable trophozoites. Trophozoites were monitored at each time interval (6., 12., 24., and 48. hours) using an inverted microscope, numbers of the dead-viable trophozoites were defined and the percentage compared to the controls was calculated. No viable trophozoite was observed from the 6th hour in 50, 25 and 12.5 mM concentrations of hexetidine and clindamycin molecules. When three molecules that we used in our research were compared; metronidazole was defined to be the molecule which had the least toxic effect on T. vaginalis. While we did not observe any viable trophozoites in 50 and 25 nM concentrations of metronidazole, unlike the other two molecules, viable trophozoites were found by 11.2% in the 6th hour and 4.6% in the 12th hour in the concentration of 12.5 mM. When we compared effects of each three molecules in the strains suspectible or resistant to metronidazole, percentage of the viability was found to be more in the resistant strain. This difference was significant in all the concentrations of each three molecules (p<0,05).In conclusion; risk factors are similar in bacterial vaginosis and T. vaginalis infection and thus, probability of their association is high. Preparations containing hexetidine and clindamycin are available in the market for the treatment of bacterial and fungal vaginitis. According to our results, effects of hexetidine and clindamycin for the treatment of T. vaginalis are higher than metronidazole. However, given their cytotoxic potentials, we believe that use of metronidazole is the most appropriate choice in the treatment of T. vaginalis. In addition, in vitro experiments that we conducted suggest that preparations containing hexetidine and clindamycin that are used for the treatment of vaginitis cases caused by the bacterial and fungal agents would be additionally used for T. vaginalis infection. Further in vivo experiments and clinical research are needed for this issue to be clarified.Key words : Trichomonas vaginalis, hexetidine, clindamycin, metronidazole, cytotoxicity