Preterm eylem tanısı ile hastanede yatan gebelerin depresyon ve kaygı düzeylerinin hastane stresörleri ile ilişkisi

Abstract

Araştırma, preterm eylem tanısı ile hastanede yatan gebelerin depresyon ve kaygı düzeylerinin hastane stresörleri ile ilişkisinin belirlenmesi amacı ile tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini Ağrı Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi, Riskli Gebe ve Loğusa Servisi-2'de preterm eylem tanısı ile yatan 20-37. gebelik haftaları arasında olan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 147 gebe oluşturmuştur. Veriler birinci izlem için gebeler ilk hastaneye yattığı gün, ikinci izlem için taburcu oldukları gün toplanmıştır. Araştırma verileri Kişisel Bilgi Formu, Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ), Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri (DKE-SKE) ve Antepartum Hastane Stresörleri Ölçeği (AHSÖ) ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde; sayı ve yüzdelik dağılım, Mann-Whitney U testi, Kruskal Wallis testi, Wilcoxon İşaretli Sıralar testi ve Spearman korelasyon katsayısı kullanılmıştır. Gebeler hastanede ortalama 2.90±1.41 gün yatmışlardır. Geliri giderinden az, gebelik sayısı üç ve üstünde olan, kontole gitmeyen, bebeğinin cinsiyetini bilmeyen, tanı almış ruhsal hastalığı olan, yatak istirahati uygulamasını hastanede tercih eden, eşi ile iletişimi orta düzeyde olan gebelerin BDÖ puan ortalamaları/ortancaları daha yüksektir. Eşi çalışan, kontrole gitmeyen, bebeğinin cinsiyetini bilmeyen, tanı almış ruhsal hastalığı olan gebelerin DKE puan ortalamaları/ortancaları daha yüksektir. Geliri giderinden az, gebelik sayısı iki olan, düzenli kontrole gitmeyen, bebeğin cinsiyetini bilmeyen, tanı almış ruhsal hastalığı olan, yatak istirahati uygulamasını hastanede tercih eden ve eşi ile iletişimi orta düzeyde olan gebelerin SKE puan ortalamaları/ortancaları daha yüksektir.Duygusal durum stresörleri hem birinci izlemde, hem de ikinci izlemde BDÖ, DKE ve SKE puanlarını anlamlı yönde etkilemektedir. Aile durumu stresörleri hem birinci hem de ikinci izlemde BDÖ ve DKE puanlarını anlamlı yönde etkilemiştir. Sağlık durumu stresörleri DKE'ni birinci ve ikinci izlemde anlamlı yönde etkilemiştir. Bununla birlikte birinci izlemde SKE puanlarını da etkilemiştir. Birinci izlemde ayrılık durumu stresörleri ve sağlık profesyonelleri ile iletişim durumu stresörleri DKE'i puanlarını etkilemiştir. Araştırmadaki bu etkileme durumu stresörler arttıkça kaygı ve depresyonun arttığını göstermektedir. Bu bulgular doğrultusunda; gebelerin prenatal dönemde ruhsal sorunlarının ele alınması ve yatak istirahatinde olan gebelerin hastane stresörlerinin azaltılmasına yönelik bakımlarının planlanması önerilmektedir.Anahtar Kelimeler: Yüksek Riskli Gebelik, Preterm Eylem, Kaygı ve Depresyon, Hastane Stresörleri, Ebelik Bakımı.

The descriptive study was performed in order to determine the correlation between the depression and anxiety levels of pregnant women hospitalized with a diagnosis of preterm labor and hospital stressors. Sample group of the study comprises 147 pregnant women, who were 20-37 weeks pregnant, hospitalized in Ağrı Maternity and Pediatric Hospital High Risk-Pregnancy and Puerperium Service-2 with a diagnosis of preterm labor, and accepted to participate in the study. The data were collected on their first day of hospitalization for the first monitoring, and on the day of discharge for the second monitoring. The research data were collected using Personal Information Form, Beck Depression Inventory (BDI), State-Trait Anxiety Inventory (S-TAI), and Antepartum Hospital Stressors Inventory (AHSI). Data analysis was performed using numeric and percentage distribution, Mann-Whitney U test, Kruskal Wallis test, Wilcoxon Signed Ranks test and Spearman correlation coefficient.. The mean duration of hospitalization was 2.90±1.41 days. Mean/median BDI scores of the pregnant women whose income is less than their expense, who had three or more pregnancies, who do not go to control examination, who do not know the gender of the baby, who are diagnosed with a mental illness, who prefer to stay in the hospital for the bed rest, who have intermediate level of communication with their husbands are higher. Mean/median SAI scores of the pregnant women whose husbands work, who do not go to control examination, who do not know the gender of the baby, and who have a diagnosed mental illness are higher. Mean/median TAI scores of the pregnant women whose income is less than their expense, who do not regularly go to control examination, who do not know the gender of the baby, who have a diagnosed mental illness, who prefer to stay in the hospital for the bed rest, and who have intermediate level of communication with their husbands are higher. Emotional stressors significantly affect BDI, SAI and TAI scores both in the first and second monitoring. Family stressors significantly affect BDI and SAI scores both in the first and second monitoring. Health stressors significantly affect TAI in both the first and second monitoring. In addition, they affect SAI scores in the first monitoring. Separation stressors and stressors related to the communication with healthcare professionals affect SAI in the first monitoring. These data show that the level of anxiety and depression increases as the number of stressors increases. In light of these results; it is recommended that, a care plan toward addressing the mental issues of the pregnant women during the prenatal period and decreasing hospital stressors for the pregnant women during their bedrest should be devised.Keywords: High-Risk Pregnancy, Preterm Labor, Anxiety and Depression, Hospital Stressors, Midwifery Care