Dientamoebiasis tanısında kültür yöntemlerinin yeri ve sğaltımında çeşitli ilaçların etkinlikleri

Abstract

Dientamoebiasis, Dientamoeba fragilis adlı bagırsak protozoonunun neden oldugu vegenelde gastrointestinal sistemi tutan bir enfeksiyondur. Tanı yöntemi olarak taze dıskıörneklerinden hazırlanan kalıcı boya yöntemleri kullanıldıgında tüm dünyada sık görüldügübildirilmektedir. Bu çalısmada, D. fragilis'in tanısında farklı kültür yöntemlerinin, sagaltımındaise ornidazol ile metronidazolün etkinlikleri karsılastırılmıs, ayrıca enfeksiyonun kliniközellikleri, halk saglıgı açısından önemi ve bulasmada Enterobius vermicularis'in rolüarastırılmıstır. Dıskı örneklerinin nativ-Lugol, formol etil asetat çoklastırma ve trikrom boyamayöntemleri ile incelenmesi sonucunda D. fragilis saptanan 24'ü çocuk, toplam 100 hastaçalısmaya alınmıstır. Hastalar ile görüsme yapılarak yasadıkları ortam ve temizlikalıskanlıkları hakkında bilgi edinilmis, üç ayrı gün alınan anal bant örnegi incelenerekEnterobius vermicularis yumurtaları arastırılmıs ve hastalardaki klinik semptomlarsorgulanmıstır. Hastaların taze dıskı örnekleri Robinson besiyeri, Dobell besiyeri ve Talis'indifazik yumurtalı besiyerine (TDYB) ekilmis, besiyerleri 37oC'de saklanıp 48., 72. ve 96.saatlerde üreme olup olmadıgını saptamak amacıyla kontrol edilmislerdir. Hastalar ikisagaltım grubuna ayrılmıs, bir gruba metronidazol, toplam 5 gün, yetiskinlerde 1,5 gr/gün,çocuklarda ise 20 mg/kg/gün üç esit dozda verilirken, diger gruba ornidazol, eriskinlerde 2 gr,çocuklarda ise 30 mg/kg tek doz seklinde uygulanmıstır. Sagaltımın tamamlanmasındansonraki 7. ve 14. günlerde yapılan parazitolojik incelemelerde sagaltımın etkinligidegerlendirilmistir. Dıskı örneklerinde D. fragilis saptanan hastalara aynı dozda ikinci bir kürverilmis, yine sagaltım sonrası 7. ve 14. günlerde parazitolojik incelemeler yapılmıstır. Bir kezdaha D. fragilis'e rastlanması durumunda sagaltım basarısız kabul edilip hastalara digersagaltım protokolü uygulanmıstır. Dientamoebiasis tanısında Robinson, TDYB ve Dobellbesiyerlerinin tek baslarına etkinlikleri sırasıyla % 87,0, % 84,1 ve % 76,0 olarak bulunmus,istatistiksel analizde besiyerleri arasında anlamlı düzeyde fark bulunmamıstır (p=0,3).Bununla birlikte, sagaltımda ornidazol ile metronidazolün etkinlikleri ise sırasıyla % 94,1 ve %71,4 olarak bulunmus, iki ilaç arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmustur (p =0,015). Olguların çogunlukla düsük-orta sosyoekonomik düzeyde oldugu, en sık karında gazve siskinlik, halsizlik, karın agrısı ve istahsızlık yakınmaları görüldügü, % 32,5'inde (27/83)aynı anda E. vermicularis enfeksiyonu bulundugu belirlenmistir. Dientamoebiasis tanısındayaygın olarak kullanılan Robinson besiyeri yanında, hazırlanması daha kolay ve ucuz olanTDYB'nin de kullanılabilecegi, sagaltımda tek doz ornidazolün yeterli oldugu tespit edilmistir.Ayrıca, dientamoebiasisin insanlara geçisinde E. vermicularis'in rol oynayabilecegi,enfeksiyondan korunmada halkın hijyen konusunda bilinçlendirilmesi gerektigidüsünülmüstür.Anahtar Sözcükler: Dientamoeba fragilis, tanı, kültür, sagaltım, ornidazol

Dientamoebiasis is a parasitic infection, caused by an intestinal protozoon,Dientamoeba fragilis. The infection is reported to be common worldwide, when permanentstained-smears from fresh stool samples are used for diagnosis. The aims of this study wereto find the efficacies of three different culture methods in the diagnosis, and to compare theefficacies of metronidazole and ornidazole in the treatment of dientamoebiasis. We alsoaimed to investigate the clinical features of dientamoebiasis, the role of Enterobiusvermicularis in its transmission and the significance of the infection for public health. A totalof 100 patients, including 24 children, whose stool samples were initially examined by saline-Lugol, formalin-ethyl acetate concentration and trichrome staining methods and found to bepositive for D. fragilis trophozoites, were enrolled in the study. Patients were questioned fortheir clinical symptoms, life conditions and hygienic attitudes, and their anal smears wereobtained in three consecutive days to investigate E. vermicularis co-infection. Fresh stoolsamples of patients were inoculated in Robinson?s, Dobell?s and Talis?s diphasic egg medium(TDEM), kept in 37ºC and examined at 48th, 72nd and 96th hours after inoculation. Patientswere then randomized in two treatment groups; first group (n=49) was treated withmetronidazole for 5 days, 20 mg/kg/day for children and 1.5 gr/day for adults in three doses,while the second group (n=51) was treated with a single dose of ornidazole, 30 mg/kg forchildren and 2 gr for adults. All patients were invited for follow-up examinations 7 and 14days after the completion of treatment. Patients found to be positive for D. fragilis were giventhe same treatment once more and their stool samples were examined twice, at 7th and 14thdays after treatment. Detection of D. fragilis trophozoites was accepted as the failure oftreatment and the other agent was given to patient. The sensitivities of Robinson?s medium,TDEM and Dobell?s medium were found to be 87.0 %, 84.1 % and 76.0 %, respectively.Statistical analysis revealed no significant difference between any medium (p=0.3).Comparison of the efficacies of metronidazole and ornidazole revealed a statisticallysignificant difference (ornidazole: 94.1 %, metronidazole: 71.4 %; p=0.015). Patients weremostly from lower-middle socioeconomic class; meteorism, fatigue, abdominal pain andanorexia were the major clinical complaints and 32.5 % (27/83) of them were co-infected withE. vermicularis. Robinson?s medium and the cheaper and easier-to-prepare TDEM werefound to be more effective than Dobell?s medium for the culture of D. fragilis, while a singledose of ornidazole was found to be more effective than metronidazole in the treatment ofdientamoebiasis. Our data have also suggested that E. vermicularis may take part as avector in the transmission of D. fragilis and personal hygienic attitudes should be improved toprevent the infection.Key Words: Dientamoeba fragilis, diagnosis, culture, treatment, ornida