İnstabil femur intertrokanterik kırıklarının proksimal femur antirotasyon çivisi ve parsiyel kalça artroplastisi ile cerrahi tedavi sonuçlarının karşılaştırılması

Abstract

İleri yaş grubunda gözlenen instabil intertrokanterik kalça çevresi kırıklar yüksek oranda mortalite ve morbiditeye neden olmaktadır. Bu kırıklar sıklıkla artroplasti veya internal tespit ile tedavi edilmektedirler. Artroplasti, erken yük verme ve mobilizasyon gibi avantajlara sahip iken intramedüller cihazların kullanıldığı tespit ise daha kısa cerrahi ve daha az morbidite gibi avantajları vardır. Ancak bu iki yöntemin uzun dönemde mortalite ve morbidite açısından birbirlerine olan üstünlükleri ile ilgili kısıtlı veri mevcuttur. Bu çalışmada, instabil intertrokanterik kırık tanısıyla protez veya tespit uygulanan hastaların mortalite ve morbidite açısından sonuçlarını karşılaştırmayı amaçladık. Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde, 2004-2014 yılları arasında cerrahi olarak tedavi edilen 189 femur intertrokanterik kırıklı hasta çalışmada değerlendirildi. Olgular parsiyel kalça artoplastisi (PKA) veya proksimal femur çivisi- antirotasyon (PFNA) ile tedavi edildiği gözlendi. Bu kırıkların 114'ünün instabil olduğu gözlendi. Bu 114 olgudan en az 6 ay klinik ve radyolojik takip verisi olan ve takipte ulaşılabilen 53 (27 PKA, 26 PFNA) olgunun sonuçları karşılaştırıldı. Hastaların demografik verileri, ASA skorları, yoğun bakım yatış süreleri, hemoglobin değerleri, ameliyat sonrası drenaj miktarı, kan transfüzyonu miktarı, toplam yatış süresi, takip süresi sonundaki Harris kalça skorları (HKS) ve sağkalım durumu verileri analiz edildi. Her iki grup karşılaştırıldığında yaş, cinsiyet, ameliyat öncesi hemoglobin değerleri, ASA risk skorlaması açısından anlamlı fark gözlenmedi. PFNA grubunda yoğun bakımda takip edilen hasta sayısının PKA'a göre daha düşük (PFNA % 23 - PKA % 55,5) olduğu, PKA grubunda ameliyat sonrası drenajının daha yüksek olduğu, PKA grubunda kan transfüzyonu ihtiyacının daha fazla (PKA:17 – PFNA:8) olduğu görüldü. Hastanede kalış süresinin PKA grubunda daha uzun olduğu görüldü (PKA:11- PFNA:7). Takip süresi sonunda mortalitenin PKA grubunda daha yüksek olduğu gözlendi (PKA % 44,5- PFNA % 23,1). Yaşayan olguların Harris kalça skorlarının ise PFNA grubunda belirgin olarak yüksek olduğu görüldü (PFNA:80,1 – PKA:67).(p<0,05) Çalışmamızda elde ettiğimiz veriler literatür ile uyum göstermekle birlikte instabil femur intertrokanterik kırıkların cerrahi tedavisinde proksimal femur çivisi, parsiyel kalça artroplasitisine göre daha az mortalite, gerek yatış döneminde gerekse takip sonunda daha az morbiditeye neden olmaktadır. Anahtar Kelimeler: Femur İntertrokanterik Kırık, Parsiyel Kalça Artoplastisi, Proksimal Femur Antirotasyon Çivisi (PFN-A)

Unstable intertrochanteric fractures in elderly end up with high amount of morbidity and mortality. These fractures can be treated surgically by hemi-arthroplasty or internal fixation by intramedullary hip nail-screw/blade combinations. Hemiarthroplasty has advantage of early and unrestricted weight bearing, whereas hip nail-blade fixation has the advantage of shorter surgery time and less morbidity due to limited surgical dissection. Limited evidence is available regarding long term benefits and results. In this study we aimed to compare the results of unstable intertrochanteric hip fractures treated with both methods regarding mortality and morbidity. 189 intertrochanteric hip fractures treated surgically between 2004-2014 at Bulent Ecevit University, Department of Orthopaedics and Traumatology were reviewed. All patients were treated surgically by either partial hip arthroplasty (PHA) or proximal femoral nail-antirotation (PFN-A). Of these 189 cases, 114 were found to be unstable fractures. 53 unstable fracture cases (27 PHA, 26 PFNA) with a minimum follow-up of 6 months with radiological and clinical evaluation data were included in the study. Demographics, ASA scores, intensive care unit hospitalization status, hemoglobin values, post-operative drainage volumes, transfusion rates and amounts, overall hospitalization time, Harris hip scores at follow up and mortality status were collected and analyzed. No difference was observed regarding age, sex, pre-op hemoglobin values and ASA risk scores. Intensive care hospitalization was significantly higher in PHA group (55,5 % in PHA vs. 23 % in PFNA). Blood transfusion rate was significantly higher in PHA group (17 PHA cases vs. 8 PFNA cases). Hospital stay was significantly shorter in PFNA group (PFNA: 7 days vs PHA: 11 days). Mortality at the end of follow up was significantly higher in PHA group than PFNA group (44,5% vs. 23,1%). Mean Harris hip scores of remaining cases were found to be higher in PFNA cases than PHA cases (80,1 vs 67). (p<0,05) Results of our study were concordant with previous studies in the literature. Proximal femoral nail-antirotation (PFNA) results with less overall morbidity and mortality than partial hip arthroplasty in unstable intertrochanteric hip fractures of elderly. Key Words: Femoral İntertrochanteric Fracture, Partial Hip Arthroplasty, Proximal Femur Antirotation Nail