Katılımcı siyaset tartışmalarına bir katkı: Gayatrı Chakravorty Spıvak ve maduniyet

Abstract

Demokratik siyasete ilişkin temsil sorunu, gerek liberaller gerek Marksist (veya sol) gelenekten gelenler arasında çeşitli tartışmalara sebep olmaktadır. Tartışmaların odak noktası ise mevcut temsili siyasetin adil bir işleyişe sahip olmamasıdır. Bu bağlamda, katılımcı siyaset anlayışı, sorunu toplumsal öznelerin iktidarı paylaşımı bağlamında ele alır. Bu arada, her kesime siyasal özneleşme yolunun açık olduğunu kabul eder. Böylece, kamuoyunun oluştuğu ve temsil edildiği yerler olarak kamusal alanların çoğaltılması ve bu bağlamda temsilin genişletilmesi ile ilgilenir. Bununla birlikte, parlamenter rejimin tek başına katılımcı siyasetin önünde engel olmakla temsil krizine sebep olduğu düşüncesine dayanır. Ve katılımcı bir siyaseti vurgulayan çoğulcu yaklaşımlar öne çıkarılır. Bu yaklaşımların ortak paydası, daha fazla bireyin politik süreçlere katılımına fırsat veren pratik öneriler ortaya koymalarıdır. Yanı sıra, kimlik politikalarının toplumsal çeşitliliği kapsayacak şekilde yeniden düzenlenmesini salık vermeleridir. Böylece yurttaşlık yapıları politik süreçlere katılmak isteyen herkese açık hale gelmelidir. Deneyimlerin tekilliğine (heterojenliğine) atıfta bulunan mâduniyet kavramı ise toplumsal özneler iktidara taşınırken aralarında kurulan özsel ilişkinin dışlayıcı yönüne işaret eder. Toplumsal, ancak siyasal alanda esamesi okunmayan öznelerin mâduniyet görünümleri, temsilin imkânsızlığını ortaya koyar. Öyle ki, siyasal özne konumuna dönüşerek mâdun konumu ortadan kaldırılmadan, kamusal alanların çoğaltılması temsil sorununa derman olmaz. Bu anlamda, Hint akademisyen ve aktivist Spivak'ın mâdun kavramına yaklaşımı ve çalışmaları, demokrasi tartışmalarına, katkısı olabileceği düşüncesiyle dahil edilebilir. Spivak, içine doğdukları koşullar itibariyle bilişsel gelişimlerine ve entelektüel üretimlerine ket vurulmuş, susturulmuş, ancak bir mâdun bilincine sahip olmakla direnen (konuşan) mâdunların söylediklerinin kurumsal karşılığının olmadığını söyler. Çünkü direnişlerini söylem içinde anlaşılır kılacak bir alt yapıları yoktur.Bu çalışma, sosyo-ekonomik sorunların varlığına işaret eden mâduniyet görünümleri gündemdeyken, katılım tartışmalarının demokrasiye gerçek anlamda bir katkısı olamayacağını söylemektedir. Bu bağlamda, kamusal alanlardan önce söylem alanlarının çoğaltılması gereğine dikkat çeken Spivak'ın düşünceleri, siyasal katılım tartışmalarına bir eleştiri ve katkı olarak ele alınmıştır.

The problem of representation in democratic politics has led to various controversies between liberals and those coming from Marxist (or left) tradition. The focus of the discussions is on the lack of a fair functioning of the current representative politics. In this context, participatory politics approaches the problem in the context of the sharing of power of social subjects. By the way, it accepts that the path to political subjectivity is open to every segment. Thus, it deals with the reproduction of public spaces as places where the public is formed and represented, and the expansion of representation in this context. In addition to this, it is based on the notion that the parliamentary regime alone causes to a crisis of representation because it is an obstacle to participatory politics. And pluralist approaches that emphasize a participatory politics are emphasized. The common denominator of these approaches is that they provide practical suggestions that allow more individuals to participate in political processes. It is that they also recommend that identity policies are rearranged to include social diversity. Thus, citizenship structures should be open to all who wish to participate in political processes.The concept of subalternity, which refers to the singularity (heterogeneity) of experiences, points to the exclusionary aspect of the essential relationship established between them as social subjects are brought to power. Subalternity aspects of social, but subjects falled off the map in the political sphere reveal the impossibility of representation. So much so that, the reproduction of public spaces cannot cure the problem of representation until it becomes a political subject and the position of the subaltern is eliminated. In this sense, the Indian academician and activist Spivak's approach and studies to the concept of subaltern can be included in the discussion of democracy with the idea that it can contribute. Spivak says that the cognitive development and intellectual production of the conditions in which they are born are hampered, silenced, but that there is no institutional equivalent of what the subalterns say (resisting) with the consciousness of a subaltern. Because they do not have a substructure to make their resistance understandable in discourse. This study states that while subalternity views indicating the presence of social economic problems are on the agenda, participation debates cannot really contribute to democracy. In this context, Spivak's ideas, which draw attention to the need to increase the discourse areas before the public spheres, were considered as a criticism and contribution to the discussions of political participation.