21. yüzyıl başında dönüşen caz pratikleri çerçevesinde kontrbas icrasında benimsenen yaklaşımlar: Topluluk içinde kontrbasa yüklenen işlevselliği eşlikçilik-solistlik dikotomisinde genişleten temel öğeler ve yeni icra dinamikleri

Abstract

20. yüzyıl boyunca dönüşen ve özellikle de 2. Dünya Savaşı sonrasında köklü paradigma değişiklikleriyle başlı başına yeni bir anlam kazanan müzik ve müziğin performans pratikleri, bu yüzyılın en önemli müzik atılımlarından biri olan cazda da karşılık bulur. Ardından, bu çalışmada odaklanılan 21. yüzyılla birlikte, bu dönüşüm biraz daha incelerek detaylanmış, özellikle de cazda, topluluk içi işlev paylaşımlarında geçirgenlikler belirginlik kazanmıştır. Bu süreç, kontrbas icrasının 2000'li yıllarla birlikte edindiği yeni kaliteler ve eşlikçilik – solistlik dikotomisinde kazandığı nitelikler üzerinden irdelenecek; başat icracılar örneğinde, teknik ve müzikal analizlerle destekli çalışmada, özellikle çalım pratiklerine odaklanılacaktır.

The performance practices of music and music which have been transformed throughout the 20th century and have gained a new meaning with fundamentalist paradigm changes, especially after the Second World War, are found in jazz, one of the most important musical breaks of this century. Then, with this 21st century focus on this study, this transformation was further elaborated, especially in jazz, and permeability in intra-community function sharing became evident. This process will be explored through the qualities gained by the performance of the double bass player during the 2000s and the qualities he gained in the accompaniment - soloist dichotomy; In the case of dominant performers, the study will be focused on the practice of music, especially with the help of technical and musical analysis.