Tip 2 diyabetli kişilerde kendi kendine kan şekeri izleminin yaşam kalitesi ve glisemik kontrole etkisi

Abstract

Araştırma tip 2 diyabetli bireylerde kendi kendine kan şekeri izleminin (KKKŞİ) yaşam kalitesi ve glisemik kontrole etkisini incelemek amacıyla kesitsel tipte, 01.02.-31.05.2016 tarihlerinde Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi İzzet Baysal Eğitim ve Araştırma Hastanesi dâhiliye polikliniğine başvuran 220 diyabetli birey ile yürütülmüştür.Araştırmanın verileri, soru formu ve Yaşam Kalitesi Endeksi Diabet Version-III kullanılarak yüz yüze görüşme yöntemiyle toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde; ortalama, standart sapma, sayı ve frekans hesaplamaları, Ki Kare, One Way Anova, Independent T testleri ve korelasyon analizi kullanılmıştır.Diyabetli bireylerin %55.9'unun kadın, %87.7'sinin evli, diyabet tanı süresi ortalamasının 9.2±5.7 olduğu, %48.1'inin oral antidiyabetik ilaç kullandığı, %90.9'unda diyabete bağlı komplikasyon geliştiği, %66.4'ünün KKKŞİ yaptığı ve kan şekerini sıklıkla yemekten önce ölçtüğü belirlenmiştir. Çalışmada kan şekeri izlemi eğitimi ve bu eğitime ilişkin bazı özelliklerin kendi kendine kan şekeri izlemini etkileyebildiği; kan şekeri izlemi yapan ve yapmayan Tip 2 diyabetli bireyler arasında yaşam kalitesi bakımından sadece yaşam kalitesi ölçeğinin alt boyutlarından fizyolojik ve manevi durum arasında anlamlı fark olduğu belirlenmiştir. Bununla birlikte çalışmada kendi kendine kan şekeri izlemi yapma durumu ile glisemik kontrol parametreleri arasında anlamlı fark bulunmazken kan şekeri ölçüm sıklığının glisemik kontrol ile anlamlı şekilde ilişkili olduğu belirlenmiştir.Bu sonuçlar ışığında; diyabetli bireylerin glisemik kontrol sağlaması ve sürdürmeleri için bu bireylere bakım veren hemşireler KKKŞİ konusunda bireylere eğitim vermeli, bireyin gereksinimlerini belirlemeli ve gereksinimler doğrultusunda belirlenen zamanlarda ölçüm yapılıp yapılmadığını, kan şekeri ölçüm sonuçlarını ve sonuçların geçerliliğini değerlendirmelidir. Anahtar Kelimeler: Diabetes Mellitus, Kan Şekeri, Yaşam Kalitesi, Hemşirelik

The study was carried with 220 diabetic individuals in cross-sectional type to investigate the effect of self-monitoring of blood glucose on quality of life and glycaemic control in people with type 2 diabetes who applied to the internal medicine outpatient clinic of Abant İzzet Baysal University İzzet Baysal Training and Research Hospital between 01.02.2016 - 31.05.2016.Data were collected through questionnaire survey and Quality of Life Index-Diabetes Version-III by face-to-face interview method. Research data were calculated as mean, standard deviation, numbers and frequencies, they were evaluated by using Chi Square, One Way Anova, Independent T tests and correlation analysis. It was determined that 55.9% of the patients with diabetes were women, 87.7% were married, the mean duration of diabetes diagnosis was 9.2 ± 5.7, 48.1% had OAD treatment, 90.9% had diabetes-related complications, 66.4% had SMBG and blood glucose measurements were commonly performed before meals. In the study, it was found that blood glucose monitoring education and some features related to this education may affect SMBG, and there was only significant difference between the physiological and spiritual status in the subscales of the quality of life scale in terms of quality of life in patients with Type 2 diabetes who had and without blood glucose monitoring. However, there was no significant difference between self-monitoring of blood glucose and glycemic control parameters, but blood glucose measuring frequency was found to be significantly associated with glycemic control in the study.According to these results; in order to attain and maintain glycemic control of diabetic individuals, nurses who provide care to these individuals should educate individuals about SMBG and determine the needs of the individual and they should evaluate whether the measurements are performed in accordance with the requirements, results of blood glucose measurement and the validity of them.Keywords: Diabetes Mellitus, Blood Glucose, Quality of Life, Nursing