Türk İş Hukukunda iş sözleşmesinin sonraya etkisi

Abstract

4857 sayılı İş Kanunu'nun 8. maddesinde, iş sözleşmesi ?bir tarafın (işçi) bağımlı olarak iş görmeyi, diğer tarafın (işveren) da ücret ödemeyi üstlenmesinden oluşan sözleşme? şeklinde tanımlanmıştır. İş sözleşmesi, tarafların asıl borçları olan ?iş görme? ve ?ücret ödeme?nin yanı sıra, sınırları önceden kesin biçimde tayin edilmesi mümkün olmayan geniş bir karşılıklı yükümlülükler bütününü de içermektedir. İş sözleşmesinin sona ermesiyle, tarafların iş ilişkisinden kaynaklanan bazı yükümlülükleri kendiliğinden ortadan kalkmamakta ve etkilerini sözleşme sonrasında sürdürebilmektedirler. Bu çalışmanın amacı, iş sözleşmesinin sona ermesinden sonra varlıklarını sürdürebilen taraf yükümlülüklerini, ?İş Sözleşmesinin Sonraya Etkisi? başlığı altında belirli bir sistematiğe oturtabilmektir.

In article 8 of Turkish Labour Act numbered 4857, employment contract is defined as ?an agreement in which one party (worker) undertakes to perform work under subordination and the other party (employer) undertakes to pay wage.? In addition to the principal obligations of the parties which are ?to perform work? and ?to pay wage?; employment contract covers a wide series of reciprocal duties, boundaries of which can not be predetermined precisely. With the termination of employment contract, some duties of the parties arising from the employment relationship, do not automatically cease to exist, their effects continue after the contract. The purpose of this study is to systematize the duties of the parties which continue their presence after the termination of employment contract, under the title of ?Post Pactum Effect of Employment Contract?.