Markanın hükümsüzlüğü

Abstract

Tescili markaların korunması ülkemizde 556 sayılı KHK ile sağlanmaktadır. KHK' da marka olabilecek işaretler, bunların tescili, tescil taleplerine yapılan itirazlar ve tescil edilmiş markaların hükümsüzlükleri başlıca ele alınan hususlardır. Tezimizin konusunu oluşturan markanın hükümsüzlüğü kavramı, TPE tarafında tescil edilen bir markanın tescilden önce var olan hükümsüzlük hallerinden birini taşıması veya daha sonradan gerekli nitelikleri kaybetmesi halinde mahkemece sicilden terkinine karar verilmesidir. Bir işaretin marka olabilmesi için KHK mad. 5' teki nitelikleri taşıması gereklidir. Burada sayılan haller tahdidi değildir. Nitekim uluslararası sözleşmelerde de marka olabilecek işaretlerin sınırı geniş tutulmuştur.Marka başvuruları için KHK' nın 7. maddesinde mutlak red nedenleri, mad. 8' de de nispi red nedenleri sayılmıştır. Mutlak red nedenlerinin varlığı halinde bu durum TPE tarafından re'sen ele alınır. Nispi red nedenlerinin varlığında ise ilgililerin itirazı olmadan red sebebi olarak ele alınmaz. KHK mad. 7 veya 8' deki hallerin varlığına rağmen bir işaret marka olarak tescil edilmişse, 42. maddenin a ve b bentleri gereğince ve mad. 43' te sayılan kişiler tarafından hükümsüzlük davası açılabilir. Tescilden sonra ortaya çıkan hükümsüzlük halleri ise 42. maddenin c, d, e ve f bentlerinde sayılmıştır. Bu durumda da ilgililer tarafından mahkemeden markanın hükümsüzlüğü talep edilebilir. KHK' da davanın süresiyle ilgili herhangi bir hüküm bulunmamakla birlikte Yargıtay, tanınmış markalar için öngörülmüş 5 yıllık sürenin burada da uygulanması görüşünü benimsemiştir. Son olarak diyebiliriz ki; bir markanın hükümsüzlüğü yalnızca mahkemeden istenebilir. TPE' nin kendiliğinden ya da başvuru üzerine bir markanın hükümsüzlüğüne karar vermesi mümkün değildir.

Protection of registered trademarks are provided in our country by the Law No 556. Signs which can be trademark, registering of them, appeals to applications and invalidity of registered trademarks are mainly handled points in the Law No 556. The concept of invalidity of trademarks, that forms subject of thesis, is a decision of a court about a trademark registered by TPE which has invalidity circumstances before registering or which loses the necessary qualities after registering. To be trademark, a sign must have to qualifications specified in the article 5. These are not restricted. Indeed, it?s also considered extensive in the international agreements.In the article 7 absolute reasons and in the article 8 relative reasons are listed for trademark applications. In case of presence of absolut reasons, TPE handles the situation per se. In case of presence of relative reasons, there must be an appeal by persons concerned, to be handled by TPE. Despite the presence of reasons in the articles 7 or 8, if a sign is registered as a trademark, there can sue according to the article 42a-b, by specified persons in the article 43. Invalidity circumstances that appear after registering are specified in the article 42c-d-e-f. In case of this, persons concerned can also demand invalidity of trademark from the court. In conjunction with no provision in the Law No 556 about tender period, Yargıtay adopted the period of 5 years which is also prescribed for well known trademarks in the Law No: 556. In conclusion we can say that, invalidity of a trademark, can be demanded only from a court. TPE is not able to decide about invalidity of a trademark pers e or upon an application.