The problematic of discussing Turkish cinema over the concept of people satılık (Feature length film script)

Abstract

Bu çalışmada Türk Sinemasında kültürel üretimdeki güçlerin hakim ideolojisinin nasıl meşrulaştırıldığının söylemsel analizini yapmaya çalışıldı. Semih Kaplanoğlu'nun olay yaratan filmi Yumurta'ya gelen eleştirilerden yola çıkarak bu otoriter bakışın bir seçiçi-geçirken rolü oynayarak Türkiye'de alternatif sinema yapmanın önüne çıkardığı sorunlara işaret edildi. Sorunlar olarak tanımlandı çünkü bir film ne kadar sanat filmi olarak nitelendirilirse o kadar kamusal alanda ötekileştirme ve tanınma sorununa maruz kalıyordu. Bu iki söylemsel bağlamda yapılıyor: ya ''sanat için'' yapılmış denilerek ötekileştiriliyor ya da ''Türk halkı için'' yapılmış sinema olarak yerelleştiriliyor.Ancak sanat filmi olarak nitelendirilen yapımlar ''halk'a göre değil'' ve ''özentilikle'' yaftalanma potensiyelini taşıyorlar. Ancak bu yaftalanmaların arkasında savunulan özelliklerin ironik olarak dünya ölçeğindeki hakim film üretim tarzlarından beslendiğini ileri sürülüyor. Yumurta filminin üç hakim sistem dışı özelliğini inceleyerek hegemonik üretim tarzından nasıl ayrıldığını gösterildi.Bu durum sadece popüler medya'da değil, Türk sinemasının bilimsel çalışma alanlarında da mevcut. Çalışmanın ilk kısmı bu sorunun akademik boyutu olan tarihyazımının ''Halk'' ve ''Batı'' üzerinden kurgulanması üzerine eğilmiş ve soyut ve kuramsal paradigmalar olarak ikiye ayrılan sorunlardan kuramsal olan kısmına eğilmiştir. Bugüne kadar yapılan tarih yazım çalışmalarının perspektifi üç temel yaklaşım tarafından belirlenmiştir. Modernist, post-modernist ve post-kolonyal olarak sınıflandırdığım bu çalışmaların Türkiye'deki sinema tarihini açıklayacılığı sorgulanmış ve alternatif bir teori olarak Meltem Ahıska tarafından ortaya atılan Garbiyatçı yaklaşım ve bu perspektif dahilinde yapılan örnek bir analiz bu çalışmalara ilaveten sunulmuştur. Garbiyatçılık perspektifi Türk Sinema tarihini kültürel üretime hakim güçlerin hayali bir ''Batı'' gözü ve ''Batılılaşma'' ile olan ilişkisi çerçevesinde ortaya çıkardığı zihinsel ve somut bakışı ve söylemi dinamik bir kavramsallaştırma çerçevesinde incelemek anlamına gelmektedir ve tarihsel olarak Türkiye'de ``gerçek sinema'' yapmanın kuralları bu bakış tarafından söylemsel çerçevesi halk ve sanat sineması olarak tanımlanmıştır. Çalışmanın sonunda çıkan bulgulardan yola çıkılarak yazılan ''Satılık'' adlı senaryo ekte sunulmuştur.Anahtar Kelimeler: Türk Sineması, Garbiyatçılık, Modernleşme, Tarih yazımı, Yöntem Belirleme Çalışmaları, Yeşilçam

In this study, it is tried to explore the discursive context in which the dominant ideology (of those in power) in cultural production of Turkey is justified. By moving from critiques to Semih Kaplanoğlu?s sensational film Yumurta, it will be pointed out the problematic of the authoritarian look which is performing itself as a selective-layer to evaluate ?alternative? ways of film production in Turkey. This attitude is defined problematic, because what is evaluated as ?alternative? has also subjugated to cope with otherization and recognition process in the public sphere. This occurs in two discursive contexts: It is either otherized as ?done for art?s sake? or localized as ?for Turkish People?. However, the films? evaluations as ?art cinema? are also considered them as potentially ?not for People? and ?inauthentic?. The reasons behind the inauthenticity and inadequacy ?for the People? of the ?alternative films? in Turkey ironically stem from the very dominant ideological system (mainstream Hollywood cinema) of cultural production in the global scale. Thus, by analyzing three ?unconventional dimensions? of Yumurta which are digressed from the three modalities of the hegemonic film production in Turkey.This situation is not only common in popular media but also scientific studies on Turkish cinema. The first part of this study will focus on the academic dimension of this problem namely history writing which is constructed dominantly over the concepts `?The People?? and `?The West?? and the history writing on Turkish film studies till recent years were elaborated within three frameworks. It is grouped these approaches respectively as modernist, post-modernist and post colonial and questionize whether these approaches are valid for film making in Turkey. Occidentalism which is a concept suggested by Meltem Ahıska, were offered as an alternative approach in addition to these approaches. Occidental gaze reproduces the discursive context of the definition and should be?s of ?real cinema? in Turkey through using a problematic binary opposition: the cinema for ?The People? and ?The Art (Intellectuals or West)?. At the end of the study, a feature script named as ``Satılık?? were presented due to the findings of this study.Keywords: Turkish Films, Occidentalism, Modernization in Turkey, Methodology, History writing