Kinezyolojik bantlama ve biyomekanik bantlama yöntemlerinin güç ve performans üzerine etkisi

Abstract

Son yıllarda bantlama yöntemlerinin kullanımının sporcularda ve yaralanmış bireylerin tedavi sürecinde artması, yöntemler üzerinde yapılan bilimsel çalışmaların sayısında da artışa neden olmuştur. Bantlama yöntemleriyle ilgili olarak literatürde birbiriyle çelişen sonuçları içeren çok sayıda çalışma bulunmaktadır. Ek olarak son yıllarda bu uygulamaların doping etkisi yaratıp yaratmadığı da tartışılır hale gelmiştir. Yapılan tez çalışmasında da farklı bantlama yöntemlerinin güç ve performansa etkisi araştırılarak bu soruya yanıt aranması hedeflendi. UFAA göre fiziksel olarak aktif olan, 18-23 yaş arası BKI 18-24 arası olan 10 kadın ve 10 erkek sağlıklı birey çalışmaya katıldı. Bireylerin yaş ortalaması 20,5±1,6 iken BKI ortalaması 21,0±1,9 idi. UFAA göre bireylerin ortalama olarak 3023±1786 MET fiziksel aktivite yaptığı saptanmıştır. Yapılan çalışmada plasebo kontrolü için rijit bant kullanılarak şam bantlama yapıldı. Öğrenme etkisi ve yorgunlukla ilişkili ölçüm hatalarının önüne geçilmesi amacıyla bantsız, rijit bantlama, kinezyolojik bantlama ve biyomekanik bantlama yöntemleri arasında randomizasyon sağlanarak uygulamalar yapıldı. Morfolojik özelliklerin ölçüm hatalarını engellemesi amacıyla çalışma farklı gruplar üzerinde değil aynı bireyler üzerinde dört aşamalı olarak planlandı. Çalışmada bireylerin kas gücü MicroFet2® dijital el dinamometresi kullanılarak test edildi. Dikey sıçrama testi OptoJump Next® ile ölçümlendi ve sıçrama testiyle eş zamanlı olarak kayıt alan geniş açılı kamera ile en yüksek sıçrama öncesi kalça fleksiyonu ve diz fleksiyonu değerlendirildi. Performansla ilişkili olarak yapılan testler temelde kuvvet ölçümleri ve dikey sıçrama testi olarak gerçekleştirildi. Çalışma sonucunda biyomekanik bantlama yönteminin kas gücünü artırmada en etkin yöntem olduğu (P<0.05) ve kinezyolojik bantlama yönteminin kuadriseps kası için kas gücünü anlamlı olarak değiştirirken(P<0.05) kalf kaslarında anlamlı değişikliklere neden olmadığı (P>0.05) sonucuna ulaşıldı. Farklı bantlama yöntemlerinin eklem hareket derecelerinde farklı sonuçlara neden olduğunun yanı sıra tüm bu sonuçların plasebo ile ilişkili olmadığı ve performans ölçümünde sıkça tercih edilen dikey sıçrama testi sonuçlarında anlamlı değişikliklere neden olmadığı görüldü(P>0.05). Çalışmanın sonucu olarak bantlama yöntemlerinin doping etkisi yaratmadığı açık bir şekilde görülmektedir.

Recently use of taping methods on the sportsmen and the ınjured patients appeared to be popular leading to increase in the number of research on the scientific studies. Moreover, nowadays it is a question mark in the minds concerning the doping affect of taping methods. In this study, we target show affects of various types at taping on the power and performance of the sportsmen.Regarding to IPAQ, the healthy people who are physically active were chosen as 18-23 years old having BMI of 18-24.(10 men and 10 women)The avarage values of age and BMI 20,5±1,6 and 21,0±1,9 respectively. Corresponding to IPAQ, the people were supposed to be active with the avarage values of 3023±1786 MET values. In this study, rigid tape were used for sham taping for placebo control. In order to overcome the output errors of mesurements related with the affects of learning and tireness, a randomized trial were selectively applied in between the taping methods such as rigid tape(sham tape), kinesiology tape, biomechanical tape and no tape. A four categorized procedure was planned on the same applicant group which will lead the prevention of obtained mistakes from the morphological mesurements in comparison to different applicant groups. The method used to acquire the strength was MicroFet2® digital manuel dynamometer. Vertical Jump Test was measured with OptoJump Next®. A simultaneus camera was used to observe the highest degree of hip and knee joints flexion just before the jump. As a result, the most efficient taping method was found to be the biomechanical one (p<0.05). Altough the kinesiology taping applied on the calf muscles were unable to display successful changes on the strenght (p>0.05), the strength of the quadriceps femoris muscle showed statistically significant result (p<0.05). Different methods of taping leads to varios degrees of movements. Our study is able to show that the results obtained has no relation with plasebo. In addition to this, our study failked to display that the vertical jumping test which is commonly used for the evolution of the performance has no statistically significant changes (p>0.05). As a results of this study it was clearly seen; the taping methods didn't show the doping effect.