Analysis of treatment modifying diagnostic and prognostic mutations in meningioma tumors

Abstract

Meningioma, merkezi sinir sistemi tümörleri arasında en yaygın ikinci olarak bilinmektedir. Son zamanlarda araştırmacılar tarafından etiyolojilerini genetik temelde araştırmak için çabaların çoğu daha iyi bir terapötik sonuç elde etmek için bir yöntem geliştirmek amacıyla yapılmıştır. Meningioma tümörlerinin derecelendirilmesinin prognozu ve klinisyenler tarafından tedavi planı üzerinde doğrudan etkisi vardır. WHO'nün sağladığı Meningioma için mevcut sınıflandırma, histopatolojik özelliklerin birleştirilmesi üzerine sınıflandırma sağlar ve herhangi bir genetik temel içermez. Genetik tarama parametresinin dahil edilmesi ve bunun histopatolojik özelliklerle ilişkilendirilmesi, menignioma derecelerinin sınıflandırılmasında daha iyi bir görüş sağlayabilir. Yukarıda belirtilen amaç için, 96 meningioma numunesinin izolasyonu, DNA'nın ekstrakte edilmesi ve ardından PCR amplifikasyonu ve NGS tekniği ile SNP varyasyonları için veriler toplanan genetik bazda retrospektif bir çalışma yapmaya çalıştık. Genetik ve moleküler zeminde elde edilen veriler daha sonra `Medical Park Hospital`, İstanbul'dan (Türkiye) toplanan hastaların histopatolojik verileri ile daha da ilişkilendirildi. Elde edilen verilerin istatistik analizleri için, Odds oranı hesaplandı ve Chi Square testı ve Fisher Exact testı. İstatistiksel analizin sonuçları ve önemi, p-değeri ile belirtildiği gibi, menenjiyomun gelecekteki derecelendirmesinin ve sınıflandırılmasının, birlikte göz önünde tutulan varyasyonların genetik temelini içerecek şekilde tasarlanacağını ima eder. histopatolojik özellikleri ve anatomik yerleri ile.

Meningioma is known to be the second most common among the tumors of the central nervous system. Much of the efforts has been placed recently by researchers in exploring their etiology on genetic basis inorder to devise a way for better therapeutic outcome. The grading of meningioma tumors has a direct effect upon its prognosis and therapeutic plan by clinicians. Many patients are mis-graded due to limitation with the above mentioned subjective sort of parameters. The current grading for Meningioma provided by WHO provides classification that relies mainly upon histopathological, cytological and anatomical characteristics and does not have any inclusion of genetic basis. Including the genetic screening parameter and corelating it with the histopathological characteristics, together may provide a better insight to the classification of menignioma grades that woyld be more objective in nature as compared to the previous subjective ones. For the above mentioned purpose, we tried to perform a retrospective study on genetic basis that involved isolation of 96 meningioma samples, extracting the DNA and via subsequent PCR amplification and sequencing via NGS technique, the data for SNP variations was collected. The obtained data on genetic and molecular grounds was then further corelated with the histopathological data of the patients that was collected from the `Medical Park Hospital`, Istanbul (Turkey). For statsitical analysis of the aquired data, Chi Square test and Fisher Exact tests were performed. Based on the results of statistical analysis and certain significant findings in our study, as indicated by the p-values, it implies that the future grading and classification of meningioma shall be designed in such a way that it considers to include the genetic variation paramters taken together in consideration along with the cytological, anatomical and histopathological characteristics.