The effect of pedagogical intervention in pragmatics on Turkish EFL high school students

Abstract

Bu tez, pragmatik (kullanım bilim) öğretiminde pedagojik ders öğretiminin İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen 9. sınıf Türk öğrenciler üzerindeki etkisini araştırmayı amaçlar. Çalışma, özellikle İngilizcedeki rica söz eylemlerini ve rica söz eylemlerinin öğretiminin İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen Türk öğrencilerin, pragmatik yeterliliğini nasıl etkilediğine dayanır. Bu amaçla, 3 hafta boyunca uygulanmak üzere, araştırmaya dayalı bir eğitim planı hazırlanmıştır. Buna ek olarak, bu çalışma İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen Türk öğrencilerin pragmatiğe dayalı derslere yönelik algılarını araştırmayı hedefler. Çalışma tek gruplu ve birkaç veri kaynaklı, yarı deneysel araştırma dizaynını kapsar. Veri kaynakları, söz eylem tamamlama testleri, öğrenci merkezli anket, öğrenci görüş formları ve araştırmacı alan gözlem raporlarını içerir. Eğitim planı öncesi ve sonrası uygulanan ilk ve son söz eylem tamamlama testlerinin analizi, Türk öğrencilerin pragmatik öğretimine dayalı eğitsel dersler sonrasında, rica söz eylem stratejilerini kullanımlarında çeşitlilikte artış ve doğrudan anlatımda azalma olduğunu gösterir. Aynı zamanda, bu analizler temel olarak öğrencilerin bu eğitsel plandaki sınıf içi etkinlikleri ve kullanılan materyallere yönelik algılarının olumlu olduğunu gösterir. Son olarak, bu çalışma ikinci dilin yabancı dil olarak öğretildiği durumlarda, eğitsel pragmatiğin uygulanması ile ilgili gelecek görüşleri ve pedagojik önerileri tartışır.

This thesis aims to investigate the effect of pedagogical intervention in pragmatics on Turkish 9th grade EFL students. The study specifically focuses on the speech act of requests in English, and how teaching requests influences Turkish EFL students' pragmatic competence. To do so, a research-based instructional plan has been prepared and implemented throughout three weeks. Additionally, the study aims to explore the perceptions of Turkish EFL students' on their pragmatics-based classes. The study embraces a single group quasi-experimental design with several data sources. These include a discourse completion test (DCT), a student-based questionnaire, the students' reflective papers, and the researcher's field notes. The analysis of request realizations in the pre-test and post-test DCTs indicates that Turkish EFL students have more variety and decrease in directness in their use of request strategies after the treatment. They also express mainly positive perceptions with regard to activities and materials in the instructional plan. Finally, the study discusses the future directions and pedagogical implications with regard to instructional pragmatics teaching in EFL context.