An investigation of Turkish efl learners` willingness to communicate in English at a higher education institution

Abstract

Bu çalışma bir vakıf üniversitesinde hazırlık okulunda yabancı dil olarak İngilizce öğrenen öğrencilerin İngilizce iletişim istekliliklerini ölçmeyi ve öğrencilerin cinsiyetinin, fakültelerinin, yurt dışı deneyimlerinin ve toplam İngilizce öğrenme sürelerinin iletişim istekliliklerinde bir etkisinin olup olmadığını bulmayı hedefler. Ayrıca, iletişim anında duyulan kaygının, içe dönüklük ve dışa dönüklük bakımından kişilik özelliklerinin ve uluslararası topluma olan tutumun öğrencilerin İngilizce iletişim isteklilikleri üzerindeki etkileri de araştırılmıştır. Bu çalışmada hem nicel hem nitel veri toplama yöntemleri kullanılmıştır. Nicel veriler bir anket yardımıyla, nitel veriler ise görüşmelerle elde edilmiştir. Çalışmaya 150 hazırlık okulu öğrencisi katılmıştır. Bu verilerin analizleri göstermiştir ki öğrencilerin İngilizce iletişim isteklilikleri cinsiyet, fakülte, yurt dışı deneyimi ve toplam İngilizce öğrenme süreleri bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık göstermemektir. Buna ek olarak, kaygının öğrencilerin İngilizce iletişim istekliliğini negatif yönde etkilediği bulunmuştur. Aynı zamanda, uluslararası topluma karşı pozitif tutumları olan öğrencilerin İngilizce iletişim istekliliklerinin de daha yüksek olduğu bulunmuştur. İçe ve dışa dönüklük olarak kişilik değişkeni ve İngilizce iletişim istekliliği arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Bu sonuçlar gösteriyor ki öğrencilerin İngilizce iletişim istekliliklerini artırmak için kendilerini rahat hissedecekleri sınıf atmosferini sağlamak önem arz etmektedir. Ayrıca, uluslarası topluma olan tutumun pozitif olması için öğrencilere yardım edilmelidir.

This study aims to investigate how willing Turkish preparatory school students studying at a foundation university are to communicate in English, and whether gender, faculty, overseas experiences and the total duration of learning English have an effect on their willingness to communicate (WTC). Besides, the relationship between their WTC and communication anxiety, personality and their attitudes towards the international community was examined. For these purposes of this study, both quantitative and qualitative data collection methods were utilised and a total of 150 B2-level preparatory school students participated in the study. While the quantitative data were obtained through a questionnaire, the qualitative data were gathered through semi-structured interviews. The results showed that B2 level preparatory students at this foundation university were moderately willing to communicate. No statistically significant differences in their WTC levels were found with regard to their gender, faculty, overseas experiences and the total duration of learning English. Furthermore, correlation analysis showed that communication anxiety had a negative effect on students' WTC. Students' attitude towards the international community was also found to have an impact on WTC. Students with positive attitudes tended to have a higher willingness to communicate. Finally, the relationship between WTC and personality from the dimension of introversion/extraversion was not found to be statistically significant. The current study implicates that by creating a relaxing, anxiety-free classroom atmosphere, learners' WTC can be enhanced. Also, students should be encouraged to have interests in international communities, affairs and use English to communicate with the international community around them.