Skuamöz hücreli akciğer kanserlerinde tedavi öncesi ve tedavi sonrası IFN gamma, TNF alfa, GMCSF, IFN gamma inducible protein 10, monosit kemotaktik protein 3, IL-6 düzeylerinin değerlendirilmesi ve prognoza etkisi

Abstract

Akciğer kanseri tüm dünyada kadın ve erkeklerde kansere bağlı ölümlerin en önemli sebebidir. Akciğer kanseri patogenezindeki moleküler mekanizmaların anlaşılması skuamöz hücreli akciğer kanserinde yeni tedavilerin gelişmesine olanak sağlayabilir. Son 10 yıl içerisinde kanser tedavisinde kemoterapinin yerini immünoterapi ve hedefe yönelik tedaviler almaya başlamıştır.Akciğer kanseri progresyonunun izlemi açısından inflamatuar biyomarkerler kul-lanılabilir. Biz de çalışmamızda skuamöz hücreli akciğer kanserlerinde tedavi öncesi ve tedavi sonrası IFNγ, TNF-α, GM-CSF, IFNγ Inducible Protein 10, Monosit Kemotaktik Protein 3, IL-6 düzeylerinin değerlendirilmesi ve prognoza etkisini incelemeyi amaçladık.Daha önce kemoterapi almamış patolojik olarak skuamöz hücreli akciğer kanseri tanısı almış; lokal ileri ya da metastatik evrede 80 hasta değerlendirmeye alındı. Seksen hastadan tedavi öncesi ve platin bazlı kemoterapi tedavisinin üçüncü ayında alınan kan numunelerinde sitokin düzeylerinin bakılması planlandı. Ancak 80 hastanın 50'si kemoterapi tedavisini tamamladığından, tedavi sonrası 50 hastadan kan alınabildi. Sitokin düzeyleri ELISA yöntemiyle değerlendirildi. İstatistiksel analizler SPSS paket program aracılığıyla yapıldı.Hastaların tedavi öncesi ve tedavi sonrası sitokin düzeyleri incelendiğinde IFN γ, IP-10, MCP-3, GM-CSF düzeylerinde tedavi öncesi ve tedavi sonrası arasında anlamlı fark saptandı (p<0,001). Hastaların sitokin düzeyleri ile kemoterapi yanıtı arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptanmadı.Hastaların tedavi öncesi ve tedavi sonrası bakılan sitokin düzeyleri ve evre karşılaştırması yapıldığında; IFN γ, IP-10 ve GM-CSF düzeylerinde tedavi öncesi dönemde lokal ileri ve metastatik grupta istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p değerleri sırasıyla 0,018; 0,006; 0,004). Tedavi sonrasında ise sadece MCP-3 düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p değeri 0,03).Hastaların ECOG performans statüsü 0-1 ve 2-3 şeklinde gruplanarak; gruplar arası sitokin düzeyleri incelendiğinde tedavi öncesi grupta her iki ECOG grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptandı. Tedavi sonrası grupta istatistiksel olarak anlamlı ilişki olmadığı görüldü.Hastaların sağkalım öyküsü değerlendirildiğinde 1 yıllık izlemde 10 hastanın exitus olduğu saptanırken, ölen grupla sağ kalan grup arasında sitokin düzeylerine bakıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı.Sonuç olarak çalışmamızda IFNγ, TNF-α, GM-CSF, IFNγ Inducible Protein 10, Monosit Kemotaktik Protein 3, IL-6 düzeylerinin skuamöz hücreli akciğer kanserindeki prognoza olan etkisini inceledik, sitokin düzeyleri ile prognoz ve sağkalım arasında istatis-tiksel olarak anlamlı ilişki saptamadık. Kompleks etkileri olan bu sitokinlerin potansiyel etkilerini araştırmak için daha fazla sayıda çalışmaya ihtiyaç vardır.

Lung cancer is the most important cause of cancer-related deaths in women and men worldwide. Understanding the molecular mechanisms in the pathogenesis of lung cancer may allow the development of new treatments for squamous cell lung cancer. In the last 10 years, chemotherapy has been replaced by immunotherapy and targeted therapies in cancer treatment.Inflammatory biomarkers can be used to monitor lung cancer progression. In this study, we aimed to evaluate the effects of IFNγ, TNF-Alpha, GM-CSF, IFNγ Inducible Protein-10, Monocyte Chemotactic Protein-3, IL-6 levels before and after treatment in squamous cell lung cancer and its effect on prognosis.Eighty patients with advanced or metastatic stage who had not previously received chemotherapy were evaluated. Cytokine levels were planned to be measured in blood samples taken from eighty patients before treatment and at the third month of platinum-based chemotherapy treatment. However, 50 of 80 patients completed chemotherapy treatment, 50 patients were able to take blood after treatment. Cytokine levels were evaluated by ELISA. Statistical analysis was performed by SPSS software.The pre-treatment and post-treatment cytokine levels of the patients showed a significant difference between IFNγ, IP-10, MCP-3, GM-CSF levels before and after treatment (p <0.001). There was no statistically significant relationship between cytokine levels and chemotherapy response.When cytokine levels and stage were compared before and after treatment; IFNγ, IP-10 and GM-CSF levels were significantly different in the local advanced and metastatic groups in the pre-treatment period (p values 0.018; 0.006; 0.004, respectively). After treatment, only statistically significant difference was found in MCP-3 levels (p value 0.03).ECOG performance status of the patients were grouped as 0-1 and 2-3; when the cytokine levels between groups were examined, a statistically significant relationship was found between the two ECOG groups in the pretreatment group. There was no statistically significant relationship between the groups after treatment.When the survival of the patients was evaluated, it was found that 10 patients died in a 1-year follow-up, but no statistically significant difference was found between the nonsurviving group and the surviving group when cytokine levels were evaluated.In conclusion, we investigated the effect of IFNγ, TNF Alpha, GM-CSF, IFNγ Inducible Protein 10, Monocyte Chemotactic Protein 3, IL-6 levels on the prognosis of squamous cell lung cancer, when cytokine levels and survival were compared before and after treatment there was no statistically significant relationship between cytokine levels and survival. However, further studies are needed to investigate the potential effects of these complex cytokines.