Raloksifen ve risedronatın serum biyokimyasal belirteçleri üzerine olan etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı postmenopozal osteoporoz tedavisinde raloksifen ve risedronat tedavisinin kemik döngüsü belirteçleri ve kemik mineral yoğunluğu (KMY) üzerine etkilerini karşılaştırmaktır.Gereç ve Yöntem: 2004 ve 2007 yılları arasında postmenopozal osteoporozu olan toplam 90 hasta çalışmaya alındı. Hastalar rastgele üç çalışma grubuna dahil edildi: Kontrol, raloksifen ve risedronat gruplarına sırası ile, 1000 mg elementer kalsiyum + 400 IU D vitamini/gün, 1000 mg elementer kalsiyum + 400 IU D vitamini/gün + 60 mg raloksifen/gün ve 1000 mg elementer kalsiyum + 400 IU D vitamini/gün + 35 mg risedronat/hafta verildi.Hastaların yaş ortalamaları kontrol, raloksifen ve risedronat grubunda sırası ile 57.5 ± 8, 60.5 ± 7.6 ve 60.9 ± 8.2 yıl olarak bulundu. KMY, tedavinin başlangıcında ve 12 ay sonunda DXA ile ölçüldü. Kemik döngüsü belirteçlerinden osteokalsin ve CTX serum düzeyleri, tedavi öncesi ve 3., 6., 9. ve 12. aylarda ölçüldü. İstatistiksel analiz için SPSS (version 13) bilgisayar paket programı kullanıldı. Gruplar arası karşılaştırmada Tek-Yönlü ANOVA testi kullanıldı. Tekrarlayan testlerde grup içi değerlendirmede Friedman ve Wilcoxon testi kullanıldı.Bulgular: Tedavi gruplarında L1-L4 KMY ve femur total KMY değerlerinde kontrol grubuna göre anlamlı bir artış görüldü (p<0.001 ve p<0.05). Femur boyun ve trokonterik KMY değerlerinde de kontrol grubuna göre artış oranı daha fazlaydı ama bu fark istatistiksel olarak anlamlı değildi. Serum osteokalsin ve CTX değerlerinde tedavi gruplarında kontrol grubuna göre tedavinin 6. ayından itibaren anlamlı oranda düşük bulundu (sırasıyla, p<0.05 ve p<0.001).Sonuç: Postmenopozal osteoporoz takibinde ve tedavinin etkinliğini değerlendirmede, KMY ölçümleri ve biyokimyasal belirteçler -özellikle tedavinin erken döneminde- çok faydalıdır.

Objectives: The aim of this study was to compare the effects of raloxifen and risedronate therapy on bone turnover markers and bone mineral density (BMD) in postmenopausal osteoporosis.Materials and Methods: In the period between 2004 and 2007 years, 90 postmenopausal patients were included in the study. The patients were randomly assigned to three study groups: Control group, raloxifen group and risedronate group were treated with 1000 mg elementary calcium + 400 IU vitamin D/day, 1000 mg elementary calcium + 400 IU vitamin D/day + 60 mg raloxifen/day and 1000 mg elementary calcium + 400 IU vitamin D/day + 35 mg risedronate/week, respectively.The mean age of patients in control, raloksifen and risedronate group was 57.5±8, 60.5±7.6 and 60.9±8.2 years, respectively. BMD was evaluated at the beginning and twelfth month of treatment by DXA. Blood levels of bone turnover markers osteocalcin and CTX were calculated before the treatment and at 3., 6., 9. and 12. months of the treatment. Statistical analysis was performed by SPSS version 13. One-Way ANOVA test was used for the comparisons between groups. Friedman and Wilcoxon tests were used to evaluate repeated measurements within the groups.Results: L1-L4 and femur total BMD were significantly improved in treatment groups compared to control group (p<0.001 and p<0.05, respectively). Femur shaft and trochanteric BMD values were higher in treatment groups than control group but the difference was not statistically significant. Blood osteocalcin and CTX values were significantly lower in treatment groups than control group after 6. month of treatment (p<0.05 and p<0.001, respectively).Conclusion: BMD measurements and biochemical markers -particularly in early period of therapy- were effective in the follow up and evaluation of treatment in postmenopausal osteoporosis.