Diyabetik otonom nöropatili hastalarda sisapridin safra kesesi motilitesine etkisinin ultrasonografi ile araştırılması

Abstract

ÖZET AMAÇ: Sisaprid gastrointestinal sistemde prokinetik etkiye sahip bir piperidinil benzamide türevidir. Sisapridin özefagus alt uç sfinkteri, mide ve barsak motilitesi üzerindeki prokinetik etkisi bir çok çalışma ile ortaya konmuş olmasına rağmen safra kesesi motilitesine etkileri konusunda yapılmış az sayıdaki çalışman sonuçlan da birbirleriyle çelişkilidir. Cerrahi trunkal vagotomize hastalarla yapılan bir çalışmada sisapridin safra kesesi rezidüel volümünü artırdığı saptanmıştır. Diyabetik otonom nöropati gastrointestinal sistemdeki etkileri bakımından cerrahi vagotomiye eşdeğer olarak kabul edilmektedir. Sözü edilen çalışmadan yola çıkarak sisapridin diyabetik otonom nöropatili hastalarda da safra kesesi motlitesini bozabileceği düşünlerek bu çalışma planlanmış ve sisapridin bu hasta grubunda safra kesesi motor fonksiyonuna etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya otonom nöropatisi olan 15 diyabetik hasta alınmışve her hastanın safra kesesi açlık volümleri ve standart test yemeği sonrası kese kontaksiyonu 3 ayrı günde (bazal, plasebo ve sisaprid (3 gün süreyle 4X10 mg)) plasebo kontrollü tek kör olarak test edilmiştir. Safra kesesi volümü US ile 0, 15, 30, 45, 60, 90. dakikalarda ölçülmüş ve ejeksiyon fraksiyonlarının hesaplanmasında EF = ( 1- V / FV) x 100 formülü kullanılmıştır. Sonuçların istatiksel analizinde Friedman Two Way ANOVA (tekrarlayan ölçümlerde iki yönlü varyans analizi) ve Wilcoxon Matched Pairs Sign Rank Test (eşleştirilmiş iki örneğin önemlilik testi)'ten yararlanılmıştır. BULGULAR: Gönüllülerin bazal ve plasebo sonrası safra kesesi ortalama açlık volümleri sırasıyla 23.19 ±4.18 mi ve 23.44 ± 3.67 mi iken bu değer sisaprid alımını takiben yapılan ölçümlerde 34.09 ± 5.75 mi' dir ve hem bazal hemde plasebolu ölçümlerden anlamlı olarak fazladır (p < 0.01). Post prandial ortalama rezidüel volümler açısından değerlendirildiğinde bazal ve plasebo için sırasıyla 5.90 ± 3.06 mi ve 5.73 ± 2.35 mi iken sisaprid alımı sonrası yapılan ölçümlerde 11.36 ± 4.58 mi bulunmuş olup hem bazal hem de plaseboya göre anlamlı ölçüde farklıdır (p < 0.01). Ancak safra kesesi ortalama ejeksiyon fraksiyonları bazal, plasebo, sisaprid arasında anlamlı bir farklılık göstermemektedir (p > 0.05).SONUÇ: Sonuç olarak diyabetik otonom nöropatisi olan hastalarda sisaprid kullanımı safra kesesi ejeksiyon fraksiyonunda belirgin bir değişikliğe yol açmaksızın safra kesesinin açlık ve rezidüel volümlerini artırmaktadır. Sisapridin bu etkisinin mekanizması hakkında kesin bir veri bulunmamaktadır ve bu amaçla ileri çalışmalara gereksinim duyulmaktadır. Artan safra stazımn safra taşı oluşumuna zemin hazırlayabileceği göz önüne alınarak sisapridin safra kesesi kinetiği üzerindeki etkisi ve bu etkinin mekanizmaları net bir şekilde ortaya konana kadar başta diyabetik otonom nöropati olmak üzere kolelitiyazise yatkınlığı olduğu bilinen hastalarda sisaprid kullanımından kaçınılmalıdır. 41