Tonopen ile goldmann aplanasyon tonometresinin klinik olarak karşılaştırılması

Abstract

ÖZET AMAÇ: Bu çalışmada, genel bir poliklinik ortamında, kornea yüzey patolojisi bulunmayan hastalarda, Goldmann aplanasyon tonometresi ve Tonopen ile yapılan göziçi basıncı ölçümleri klinik olarak karşılaştırılarak, sonuçlar açısından Tonopen'in güvenilirliğinin araştırılması amaçlanmıştır. YÖNTEM: Bu çalışma kapsamına, Aralık 1998 - Temmuz 1999 tarihleri arasında, Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz hastalıkları Anabilim Dalı'na, rutin göz muayenesi için başvurmuş olgulardan, randomize olarak seçilen, hem Goldmann aplanasyon tonometresi, hem de Tonopen tonometresi ile geçerli kabul edilebilir göziçi basıncı ölçümleri alınabilen, önceden herhangi bir göziçi cerrahi girişim geçirmemiş olan, bilinen glokom hastalığı bulunmayan, düzgün bir kornea yüzeyine sahip bulunan, kornea ödemi bulunmayan 213 olgunun 426 gözü alınmıştır. Her iki yöntemle alınan göziçi basıncı ölçümleri, çeşitli parametreler açısından istatistiksel olarak karşılaştırılmıştır. BULGULAR: Çalışma grubunun ortalama göziçi basıncı ölçümleri Goldmann aplanasyon tonometresi ile 14,60+3,32 mmHg, Tonopen ile 15,59±3,70 mmHg olarak bulunmuştur. Tonopen ve Goldmann aplanasyon tonometresi göziçi basıncı ölçümleri eşleştirilmiş farkları arasında, istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmaktadır. Tonopen'in Goldmann aplanasyon tonometresi ile en uyumlu ölçüm yaptığı GİB aralığı, 15-19 mmHg'dır. Tonopen ölçümlerinin %54'ü, Goldmann aplanasyon tonometresi ölçümlerinden ±3 mmHg, %35'i ise Goldmann aplanasyon tonometresi ölçümlerinden ±4-5 mmHg farklı bulunmuştur. SONUÇ: Göziçi basıncı ölçümlerinde, hata kaynaklarına dikkat ederek öncelikle Goldmann tonometrisinin denenmesinin uygun olacağı, Goldmann tonometrisinin yapılamadığı durumlarda ise, Tonopen'in, kullanılabilir bir yöntem olmakla birlikte, diğer oküler bulguların da mutlaka değerlendirilmeye alınmasının uygun olacağı sonucuna varılmıştır. Anahtar kelimeler: Goldmann aplanasyon tonometresi, göziçi basıncı, Tonopen. 67

SUMMARY PURPOSE: This study aims to investigate the reliability of Tonopen by making a clinical comparison of intraocular pressure measurements taken, at a general outpatient clinic setting, by Goldmann's applanation tonometer and by Tonopen in a number of cases showing no pathology of the corneal surface. METHOD: The study covers 426 eyes in 213 cases chosen at random from amongst patients who visited the Department of Ophtalmology, of the Faculty of Medicine, Dokuz Eylul University, between December 1998 and July 1999 for routine ocular examination. In each case, it was possible to measure intraocular pressure by both Goldmann's Tonometer and by Tonopen; none of the patients had undergone intraocular surgery and none had previously detected glacoma; the corneal surface was normal in each case and no corneal oedema was found. The intraocular pressure measurements taken by both methods were compared statistically with reference to various parameters. RESULTS: The mean intraocular pressure measurements were found to be 14,60+3,32 mmHg by Goldmann's applanation tonometer and, 15,59+3,70 mmHg by Tonopen. A statistically significant difference was noted between the results obtained by Tonopen and by Goldmann's applanation tonometer. The intraocular pressure interval where Tonopen measurements were most compatible with those of Goldmann's applanation tonometer was 15-16mmHg. 54% of the Tonopen measurements displayed a difference of ±3 mmHg, and 35%, a difference of ±4-5 mmHg. CONCLUSION: To measure intraocular pressure it would be advisable to try Goldmann's tonometer first, considering possible sources of error as well. In cases where it is not possible to use Goldmann's tonometer, Tonopen remains a usable method. However, it is essential to take into consideration other ocular findings while using it. Key Words: Goldmann applanation tonometer, intraocular pressure, Tonopen. 68