Konotrunkal kardiyak defektlerde 22q11 delesyonunun FISH yöntemi ile araştırılması

Abstract

ÖZET Konotrunkal Kardiyak Defektlerde 22q11 Delesyonunun FISH yöntemi ile araştırılması Sitogenetik alanındaki gelişmeler, kromozom anomalilerinin konjenital kalp hastalıklarının etyolojisinde oynadığı rolü daha iyi anlamamızı sağlamıştır. Konotrunkal kardiyak defektler (KTKD), DiGeorge ve Velokardiofasiyal Sendromlu (DGS ve VKFS) hastalarda sıklıkta izlenmektedir. Yapılan bir çok çalışmada, DGS ve VKFS'lu hastalarda 22q11 kromozom bölgesinde mikrodelesyon olduğu gösterilmiştir. 22q11 kromozom bölgesinde mikrodelesyon, konotrunkal kardiyak defektlerin önemli nedenlerindendir ve izole vakalarda % 15-30 oranında bildirilmiştir. Daha önceleri farklı genetik kökenleri olduğu düşünülen, ancak günümüzde aynı spektrumda kabul edilen bu hastalıklar `CATCH-22 Sendromu` olarak adlandırılmıştır ve klinik olarak; kardiyak defekt, atipik yüz görünümü, timik hipoplazi ya da aplazi, T hücre defekti, yarık damak, hipoparatiroidizm ve hipokalsemi bulgularını içerir. Çalışmamızda, konotrunkal kardiyak defektli hastalarda 22q11 delesyonu saptanabileceği görüşü ile, ülkemiz popülasyonundaki sıklığı belirleyebilmek için, izole konotrunkal kardiyak defektli 16 (I. grup), konjenital kardiyak defekte eşlik eden ekstrakardiyak bulgusu olan 15 (II. grup) ve kontrol grubu olarak da 9 vakada (III ve IV. grup), flöresan in situ hibridizasyon (FISH) yöntemi kullanılarak 22q11 mikrodelesyonu araştırıldı. Birinci gruptaki 16 vakanın 3 (%18.7)'ü, II. gruptaki 15 vakanın 4 (%26.6)'ü olmak üzere toplam 7 (%22.6) vakada 22q11 mikrodelesyonu saptandı. KTKD, I. gruptaki 16 vakanın tümünde ve II. gruptaki 15 vakanın 7'sinde (toplam 23 vaka) görüldü ve delesyon saptanan 7 hastanın tümü de bu 23 vaka içinde yer almaktaydı (%30.4). Delesyon ile hastaların yaş ya da cinsiyetleri arasında korelasyon bulunamamıştır. Çalışmaya dahil edilen vakaların 33'ünde (bu vakaların 9'u kontrol grubunu oluşturmaktadır) delesyon görülmemiştir. FISH yönteminin, 22q11 delesyonunu göstermek açısından etkili ve direkt (kısa sürede sonuç veren) bir metod olduğu görülmüştür. CATCH-22 mikrodelesyon sendromu fenotipik değişkenlik nedeniyle hasta vakanın çocuklarında veya ebeveynin diğer çocuklarında da kendini DGS, VKFS, KTKD olarak gösterebilecektir. Delesyon saptanan vakaların, bu delesyonu çocuklarına aktarma riskinin %50 olması genetik danışma ve takip açısından çok önemlidir.

SUMMARY Detection of Conotruncal Cardiac Defects With 22q11 Deletion by FISH Refinements in cytogenetic techniques have promoted progress in understanding the role of chromosome abnormalities which are involved in the etiology of congenital heart disease. Congenital conotruncal cardiac defects occur with increased frequency in patients with DiGeorge Syndrome (DGS) and Velocardiofacial Syndrome (VCFS). Previous studies have shown that the majority of patients with DGS or VCFS have a microdeletion within chromosomal region 22q11. Microdeletion of chromosomal region 22q11 is an important cause of isolated conotruncal malformations of the heart and account for about 15% to 30% of cases. These disease entities, which had orginally been considered to have a different genetic background, are now included in the CATCH-22 microdeletion complex. CATCH-22 is an acronym for cardiac defect, abnormal fades, thymic hypoplasia or aplasia and T-cell deficiency, cleft palate, hypoparathyroidism, and hypocalcemia. As the patients with conotruncal defects also have 22q11 deletions, to see the frequency in Turkish population we have evaluated 16 patients with isolated conotruncal cardiac malformations (first group), 15 patients with congenital cardiac defects and additional extracardiac pathology (second group) and 9 patients as the control group (third and fourth group), for microdeletions of 22q11 using fluorescent in situ hybridization (FISH) method. Microdeletions of 22q11 were detected among 7 cases in 31 patients (22.6%) (Three of 16 cases (18.7%) in the first group and 4 of 15 cases (26.6%) in the second group). Seven cases in the second group had CTCD and the four cases from this group with deletions also had CTCD. As a result, 7 (30.4%) of 23 cases with CTCD (isolated or with one of CATCH-22 symptomes) had this deletion. There was no correlation between deletion and age or genus. Results of fluorescence in situ hybridization studies were normal in 33 children and 9 of these children were in the control group. We concluded that FISH is an efficient and direct method for the detection of 22q11 deletion. Furthermore, since the phenotype of the 22q11 microdeletion syndromes is variable, the fetus with a deletion is at risk for the spectrum of malformations seen in DGS, VCFS, CTCD. Subjects with a 22q11 deletion have a 50% risk of transmitting the deletion to their offspring and should be offered genetic counselling.