Küçük hücreli dışı akciğer kanserinde postoperatif radyoterapinin rolü: Dokuz Eylül deneyimi

Abstract

VLOZET Giriş ve Amaç: KHDAK'de postoperatif RT'nin rolü halen tartışmalıdır. Bu çalışmada amaç Dokuz Eylül Akciğer Kanser Grubu (DEAKG) tarafından tedavileri yönlendirilmiş öpere küçük hücreli dışı akciğer kanserli (KHDAK) olguların adjuvan radyoterapi sonuçlarının değerlendirilmesidir. Olgular ve Yöntem: Ağustos 1991 ve Haziran 1999 tarihleri arasında tedavileri yönlendirilmiş 65 olgu değerlendirilmiştir. İki hasta çeşitli nedenlerle çalışma dışı bırakılmıştır. Radyoterapi uygulaması cerrahi sonrası 4-6 hafta içinde başlamıştır. Radyoterapi endikasyonu gerektiren nedenler yetersiz cerrahi, lenf nodu pozitifliği, cerrahi sınır pozitifliğidir. RT 180-200 cGy konvansiyonel fraksiyonla uygulanmıştır. Sağkalım oranlan Kaplan-Meier sağkalım analizi ile yapılmıştır. Gruplar arasındaki sağkalım karşılaştırmaları Log-rank ve Cox Regresyon yöntemi ile yapılmıştır. Bulgular: Hastaların medyan yaşı 58'dir. Yalnızca 1 kadın hasta vardır. Cerrahi girişim yöntemleri şöyledir: lobektomi 33 olgu, pnömonektomi 26 olgu, kama rezeksiyon 4 olgu. İzlemdeki 63 hastanın patolojik evre dağılımı aşağıdaki gibidir: Evre 0; 1, Evre I; 7, Evre II; 21, Evre IHA; 24, Evre lltü; 5, evresi bilinmeyen; 5. Histolojik olarak en sık epidermoid karsinom (% 54) saptanmıştır. Radyoterapi alanı 33 olguda primer tümör yatağı ve mediasten, 22 olguda mediasten ve 8 olguda primer tümör yatağım içermiştir. Ortalama mediasten dozu 50 (30-60) Gy, ortalama primer tümör dozu 54 (46-66) Gy'dir. Ortalama izlem süresi 19 (6-103) aydır. Beş yıllık genel sağkalım olasılığı % 29, hastalıksız sağkalım olasılığı % 27 olarak saptanmıştır. Evre 0, I, II hastaların median sağkahmı 27 ay, evre IIIA-B hastaların 37patolojik evrenin (p=0.02) genel sağkalımı, T evresi (p=0.008) ve patolojik evrenin (p=0.002) hastalıksız sağkalımı istatiksel anlamlı olarak etkilediği görülmüştür. Çoklu değişken analizinde ise patolojik evrenin hem genel sağkalımı (p=0.02) hem de hastalıksız sağkalımı (p=0.015) istatiksel anlamlı olarak etkilediği saptanmıştır.. Tartışma ve Sonuç: Literatürdeki prospektif randomize ve retrospektif çalışmalarda KHDAK'de postoperatif RT'nin etkinliği henüz ortaya konamamıştır. Ancak bu çalışmalardaki hasta seçim kriterlerinin RT tekniklerinin farklı olması güncel teknik olanaklardan çoğunda yaralanılmamış olması gibi nedenlerle tartışmaya açıktır. Çalışmamızda elde olunan sonuçlar literatür ile uyumludur. Adjuvan RT'nin öpere hastalarda etkinliğinin kanıtlanabilmesi için günümüz teknolojisinden yararlanarak yeterli olgu sayısı içeren homojen tedavi uygulanmış randomize çalışmalara gerek duyulmaktadır.

VH. SUMMARY Introduction & Purpose: The role of postoperative adjuvant radiotherapy is still controversial in non-small cell lung cancer (NSCLC). The aim of this study is to evaluate retrospectively the results of adjuvant radiotherapy effectuated after surgical resection NSCLC patients orientated by Dokuz Eylul Lung Cancer Group (DELCG). Material & Method: Between August 1991 and June 1999, 65 NSCLC patients orientated by DELCG were evaluated. Two patients were excluded from study due to several reasons. Radiotherapy was performed to patients with inappropriate surgery, lymph node metastasis and positive surgical margins 4-6 weeks after surgery. RT was delivered with 180-200 cGy daily fractions conventionally. Kaplan - Meier estimates was used for survival analysis and significant differences between survival curves was assessed by the Long-rank and Cox Regression tests. Results: Median age was 58 (37-76). All patients were male except one. Surgical procedures performed were as follows: Lobectomy in 33 cases, pneumonectomy in 26 cases and wedge resection in 4 cases. Histopathological staging revealed 1 patient as stage 0, 7 patients as stage L, 21 patients as stage II, 24 patients as stage ULA, 5 patients as stage IHB. Five patients remained unstaged. Epidermoid carcinoma was the leading histologic subtype (54%). Radiotherapy fields included primary tumor bed in 8 patients, mediastinum in 22 patients and both in 33 patients. Median radiotherapy doses were 5000 cGy (3000-6000) and 5400 cGy (4600-6600) for mediastinum and primary tumor bed, respectively. Median follow-up time was 19 months (6-103). Five-year actuarial overall and disease-free survival rates was found to be 3929% and 27%, respectively. Median survival time was 27 months for stage O-I-II and 16 months for stage mA-HIB disease. The influence of N stage (p=0.05) and pathological staging (p=0.02) on overall survival and T stage (p=0.008) and pathological staging (p=0.002) on disease-free survival was found to be statistically significant in univariant analysis. Multivariant analysis revealed only the pathological staging to significantly effect the overall (p=0.02) and disease-free (p=0.015) survival. Discussion & Result: The prospective randomized and retrospective studies in the literature were unable to show the efficacy of postoperative adjuvant radiotherapy in NSCLC. But this is contraversial according to variations in patient selection criteria and inappropriate radiotherapy techniques. The results of this study are comparable with the literature. Randomized prospective studies including adequate number of patients treated homogeniously with up-to-date radiotherapy techniques are needed to reveal the efficacy of adjuvant radiotherapy in surgically resected NSCLC. 40